నల్ల అద్దం

ఎక్కడికో విసిరివేయబడతాను కొన్నిసార్లు నాకు నేనె దూరంగా
అప్పుడక్కడ విరిగిపడిన శిలాశఖలాలలు కళ్ళ అంచులతో ఏరుకుంటాను

వాకిలి ముందు నేలపగుళ్ళపై జల్లిన కళ్ళాపి లేపనంలా
మది గుహలన్నీ పచ్చిగానే నానుతూంటాయి

అంతరంగ వైశాల్యాన్నీ కొలిచే కొత్త బావుటాలకు లోలోపలే చేదవేస్తూ
పాకుడు గోడలపై గొంగళిపురుగులా మరో వేట

నాలో రంగులద్దుకున్న ఎండు వారధులు
వాటి పునాదుల  మధ్యగా మళ్ళీ నేనె

చిట్లిన ఉప్పు నీటికి అతుకులేస్తూ  కలల సాంద్రతను వడగొడుతూ ఇంకో అన్వేషణ
ఇనుప గడియారంలో నిర్లిప్త శత్రువులు నా ఆప్తులు

మరికొన్ని అణువులు పేర్చుకోవాలి తెగిపడకుండా
ఇక్కడి నేలంతా ఎన్నిసార్లు నన్ను రాసిందో  విరిగిన ప్రతిసారీ

కొంత సాంత్వన ముసురు దుప్పట్లన తడిసిన చంద్రుడి సాలేగూటిలా
నన్నెవరో పోగేయ్యాలి మళ్ళా లోతునుండి బయటికొచ్చాక