Monday, December 1, 2014

అన్నీ అలా


రాత్రి పగలు ఒకేలా ఉన్నాయి నాకిప్పుడు
కళ్ళన్నీ నిశాచరాలయ్యాయి
ఇంతకు ముందు కొత్తగా పలకరించే ఉదయం ఇప్పుడు 
అలవాటుగా పడమటకు వెళ్ళిపోతోంది
మగతగా ఓ నది
నిండా కొన్ని అలలు నా కాళ్ళను తడుపుతూ ఉండేవి ఒకప్పుడు
ఇప్పుడు నన్ను తోసుకుని వెడుతున్న నిశ్శబ్దం
ఏ ఒక్కటిగానో నిలబడడం నేర్చుకున్న చెట్టు
నన్ను చూస్తూనే కౌగిలించుకునే చెట్టు ఇలా చేతులు ముడుచుకుంటోంది
సరే
మట్టితో సంభాషించడం మొదలెట్టాను
అడుగులు పడగానే రివ్వున ఎగసే అలల తుఫాను లేదిప్పుడక్కడ
కొంత శూన్యం మరికొంత స్తంబించిన గాలి
అరచేతుల అంగుటా పరిచి ఎత్తుకున్నా ముఖానికి అంటడం నప్పలేదు
ఇంకా నడుస్తూ
సజీవ సమాధుల వద్దకెళ్లా
గంభీరతలో మునిగి తెల్లగా నవ్వు నన్ను చూస్తూ
ఏం అని అడగలనిపించలా
అలాగే కొసరు దిగులు మనసంతా నింపుకుని పలకరించా
అటు తిప్పిన చప్పుడు
అదుపుతప్పిన నేను
నన్ను నేను తమాయించుకోవడం
మామూలైపోయింది
ఇప్పుడొక్కటే ఘనిభవిస్తోంది
ఆత్మ
L

No comments:

Post a Comment