ఒక

నిర్విరామ క్షణాలు కొన్ని మనలో కలుషితమవుతూ
కోల్పోవడానికి సిద్ధంగా ఉన్న ఒక మస్తిష్క రైలు బండి నీలో నాలో ఎప్పుడూ ఆగుతూనే ఉంటుంది సంకెళ్ళను కంటి తెర మీద చూపిస్తూ
గీతలు గీస్తూ పద్దాకా ఓ బలపం అవుతూ రాసిన హత్యాక్షరి
కొత్త పుర్రెలను బిగించుకున్న సందడి మెదడు సంతలో తీరనే లేదు
ఎగువ దిగువ తరంగాలు వరుస కడుతూ కంపనం
ఇంటిగ్రిటీ నాలో ఎక్కడో వెతుక్కునే ఆత్మనై  ప్రతి సాయంత్రం కొంత మట్టిని వంట్లోకి తీసుకునే నిశ్శబ్ద కెరటంలా ఎక్కడో చోట పడడం నాకు తెలుస్తూ
ప్రణాళికలు ప్రవచనంలా నానుతూ బూరుగు బరువుతో ఇంటి నిండా రాలాల్సిందే ఈ సమయం
చిక్కబట్టిన మొండాలు తడియారకుండా అక్కడక్కడా పడ్డప్పుడు చేతుల్లో లెక్కెటడం అలవాటు కాదేమో మరి
జ్వలిత మేఘాలు ప్రజ్వలించిన చినుకుల్లా దూకడం అందమైన పిల్లిలా చెదిరి పడడం
ఇంకోసారి ఇప్పటిలా కాదు కసంసే అన్న నాలుక వీపుపైన బాణపు గుర్తులుగా ముద్ర పడే ఉంటుంది ప్రతిసారీ
కావాలంటే తిరిగి చూసుకో ఖాందానాలో మగ్గిన శవాలను పలకరించు ఓసారి
నిష్కలుషిత స్వప్నం తెల్లారి చూపెడుతూ