కొన్ని ఉదయాలు
స్తబ్దత ఉన్న తరంగాలుగా
ఆకులపై రాత్రి విడిచిన గుర్తులు మంచుబిందువులై ప్రసవించడం
నీ కళ్ళలోనో నా చేతుల్లోనో ఒక్కోసారి తేలికగా ఇంకాల్సిన నుసులు
అలా ఎప్పుడో నేనూ తడుస్తాను నువ్వు లేకుండానే
అందంగా కొన్ని ఉమ్మెత్త పూలు ప్రతిసారీ ఆత్మహత్య చేసుకుంటూనే నీ చూపులు దాటి వెళ్ళినప్పుడల్లా
సరే ఇక సముదాయించాలిగా నువ్వో నేనో
మన మధ్య కొన్ని సంజాయిషీలను నిలబెట్టడం
విచ్చిన్న ఆత్మలుగా దిక్కులనంటడం కళ్ళరాళ్లు
మనం కూడా విగత జీవులమేగా అప్పుడప్పుడూ
రెప్పల కిటికీలను బలవంతంగా మూసినప్పుడల్లా
ఎందుకో స్మశానాలను కూర్చోబెట్టుకోలేము పక్కన
స్వచ్చంగా సంధి చేస్తున్నా
ఇప్పుడు మళ్ళీ పుడతాయి కొత్త సమాధులుగా
ఒకప్పుడు జీవించిన మరణాలు
No comments:
Post a Comment