నీళ్ళపువ్వు....

ఎన్నిసార్లు ఈ తలుపులు పగలగొట్టినా ఓ వెగటు వాసన నన్ను వెక్కిరిస్తూ ఉంటుంది
కురుస్తున్న వర్షానికి ప్రతీక అయిన ఈ మురికి మోరీకి నా ప్రాణం కొత్త కాదు
నీటిపువ్వులు నాలో నాకై జ్వలిమ్పబడే స్వర్ణరేకులు
అగ్గిపుల్లల వింత చప్పుడూ 
ఒక పిల్లవాడి మూతి వెలుగూ ఎప్పుడూ బాగుంటాయి నాకు
లోపలున్న ఎలుకల మందిరాలే పెద్దగా ఇప్పుడు నచ్చడం లేదేంటో

పరాయి తాబేలు గుహా
దాని ముసురు నడకా ఇంకా
ఎప్పటికీ నా తలతో ముద్దాడని ఊహానూ
ఇదింతే ఎప్పుడూ
వెన్నెలను మింగే వానపామే
నాకు మిగలదు
నెత్తి మీద పచ్చి ఆకాశం
నేను కట్టుకునే మైనపు గుడారం

ఏంటో ఈ వేశ్యాదేవతల కన్నీరు నా గుండెల్లో ఒకానొక ఇంకుతున్న దాహపు తడి
కక్షలో విదిలించిన జీవి తాలూకు ఆనవాళ్లు

కదిలించు
చలించు
చాలించు
గుండె రెక్కలను కరిగించిన పూత
మెదళ్ళ ఖార్కానాలో

సత్తులో కట్టలేని మెతుకులనెత్తాలి
శరం తరం మిగలాలి
నిస్సత్తువ మారిపోయిన వాసన
నా వెనకాల