రాత్రి దీపం

ఈ రాత్రి చల్లగా కురుస్తున్న ఓ దీపం కదా నీకు నాకు 
మంచు బిందువులన్నీ బాల్కనీ అంచులమీద నిలబడిన పువ్వులై 
కొన్ని అరుపులు వినీ వినబడకుండా 
కొంత దూరంలో ఒక కుక్కో అంతకు మించిన జీవమో
ఏదోకటి మనల్ని పలకరిస్తుంది
ఇక అప్పుడు సర్దిన పక్క ఓ నాలుగు తలగళ్ళు మనకు చుట్టాలై పలకరిస్తాయి
అప్పుడు నిద్రపట్టని మనం నిద్రపోని రోడ్డు మీద అరికాళ్ళతో నడుస్తాము కాస్త దూరం
ఇంకొంత దూరం
కొన్ని మాటలూ దొర్లుతాయప్పుడు ఆ నిశ్శబ్దంలో
గబ్బిలపు రొదల్లో ఇన్నాళ్ళు చేతులంటిన ఒక మనం అలా అలా ఓ తీరపు మట్టిలా రేగి పడతాము ఒక పక్కగా
పగిలిన గాజు ముక్కలు మరికొన్ని తెల్లటి మందారాలు
ఇవిగో అనే నేను
ఎలాగోలా అల్లడానికి ప్రయత్నిస్తాను నీకర్థమయ్యే మాటలనే
కానీ అప్పుడంటావు!ఏమిటీ ఈరోజు కొత్తగా నీ నోటిపూత నన్ను పిలుస్తోందని
పెదవుల యుద్ధం ముగిసాక ఒకలా ప్రేమించుకుంటాము
నువ్వో నేనో పొత్తికడుపులో తల దాచుకుని ఏడుస్తాం
ఇంత దానికే ఇలా అయితే ఎలా చెప్పు అని నువ్వడగడం
ఏం చెప్పాలో తెలియని స్మశానవాటికలో పదాలు కట్టడం మామూలే
ఇంకేముంటాయి అప్పుడు మళ్ళా మనలో మనమేగా
కాసేపు చలిలో డాబా మీదో పిట్టగోడ మీదో అర్దరాత్రుళ్ళు బొమ్మలేస్తాం
ఒకళ్ళనొకళ్ళు అల్లుకుంటాం అంతే కాంక్ష దాటిన ఒక ఊరిలో
మళ్ళా కలుస్తాం ఇంకోరోజు.

అసమాపకం

కొన్ని ప్రతీకార చర్యలను ఇలానే మన చుట్టూ రాట్నంలా అల్లుకుంటాం
పగళ్ళను రాత్రితో కలుపుతూ ఆ రెంటి మధ్య కొన్ని కలలనో,మహా అయితే ఇంకొంత జీవితాన్నో

పొద్దున్నే రెప్పలు తెరిచే మొక్కలూ 
జరుపుకునే కిరణజన్యసంయోగక్రియ
నీ కళ్ళు చూస్తాయి చూడు ఒక కొత్తదనాన్ని
ఎలా దాచుకోవాలో తెలియక సిగ్గుతో కొన్ని పూలు పూస్తాయి పచ్చగా గుండె అంతా పచ్చిగా

వల్లెవేసే దారులను వెతుక్కుంటాం ఒక కూడలిలో కాలభైరవుడికి ఉనికిని వెతికే పనిలో
ఎటెళ్ళాలో తెలియక దారితప్పి ప్రచండ జపాన్ని పహారాగా పెట్టి

బొమ్మలేవో మన గది గోడలపై నిరాకార ప్రశ్నలుగా
రాత్రి కాలిన కొవ్వొత్తి పొగా
కర్టెన్లు అలా ఎంతసేపటి నుండి రమించి ఉన్నాయో ఆ కిటికీ రెక్కలతో మన చేతులు కలిగించే అంతరాయానికి నిమ్నబిందువులవుతూ రాలిపోతాయి

ఫాల్ సీలింగ్ మొత్తం అలుముకున్న సాలీడు నక్షత్రాలు ఒక ఆకలినీ మరికొంత బాధనూ స్రవిస్తాయి
అప్పుడు మనం జవాబులు దొరకని బైరాగులుగా మిగులుతాం
నేను మాత్రం సగం కాలిన కాగితమే.

ఎన్నాళ్ళిలా...

కొన్ని నిరీక్షణలు అంతే ఎప్పటికీ వసివాడవు
పాలపలుకుల తియ్యదనం ఇంకా ఇప్పుడు ఆర్ద్రంగానే ఉంది
ఎందుకో తెలియదు రెండక్షరాల ఇష్టాన్ని ఓ చేత్తో మోస్తూ అమ్మా అంటూ 
ఇంకోవైపు తన మునివేళ్ళ ఖాళితనాన్ని ఎలా పూడ్చాలో తెలియని ఓ పసిచినుకు
ఆ శూన్యాన్ని అలా వదిలేసిన ఆ పదం కోసం నా(నుతూ)న్న కళ్ళలో ఎదురుచూపులను ఎలా నింపుకోవాలో నిజంగా ఇంకా తెలియనేలేదు
మొక్కలన్నీ పక్క పక్కగా
పూవులన్నీ వాటి కంటి దీపాలవడం చూస్తున్న అల్లరి నవ్వు పూయడం లేదు
పాకుతున్న ఆ తేనెపువ్వు ఎవరి వళ్ళో కేరింతలు కొట్టాలో అర్థం కాని బెంగ
ఆచ్ తీసుకుని వెళ్ళే చేతులు ఎప్పుడొస్తాయో అని కళ్ళను,కాళ్ళను ఎప్పుడూ ఇంటి గుమ్మం ముందర ఎత్తి చూసే చిట్టి హృదయం
ఆకాశాన్ని భుజాల మీదుగా చూపే ఉప్పుమూట అమ్మే అయినప్పుడు
చందమామ తేవడానికెళ్ళాడని నమ్మే ఆ వెండినవ్వు
ఇంకా ఆత్రంగా
ఆర్ద్రంగా తెలియని మనసు తడిలో వెక్కి వెక్కి యేడుస్తూనే

సిరా...

ఒక్కో అక్షరాన్ని ఇలానేగా మనసులో తడిపి రాసాం
కలాల కొవ్వుత్తులన్నీ తలపుల తలుపులపై వెలిగిస్తూనే ఉన్నాం

నరుక్కున్న చేతులు కనబడ్డా
రాత్రి పిట్టగోడ మీద ఒక పావురాయి 

కీచు కీచుమనే శబ్దం

శరీరము వింటుంది
నిండుగా పులుముకున్న చీకటి
నక్షత్రాలు పచ్చి పుళ్ళయి వంటి నిండా పాముపుకుపోయిన తురాయి

ఈ రాత్రి గడవనీ ఒక్కో జ్ఞాపకాన్నీ
అల్లుకుందామనే భరోసా
అస్తవ్యస్త కలలు ఒరుసుకున్న రెప్పల ఆకులు నిత్యం చూసే ఆకుపచ్చ బాల్కనీ

రెండే అడుగులు పక్క పక్కగా
ముందూ వెనుకా మమేకం
చువ్వల కిటికీలు నాలోంచి నన్ను భయటపడేయడం

వింతగా మాటలు
మెట్ల గుండా పైకొస్తున్న కుక్కపిల్ల
చరుచుకున్న జీవాలమై ఇద్దరం
అచేతన దృశ్యమై అల్లుకోవడం

ఎదురెదురు కంచాలలో ముద్దలు
కొన్ని ప్రేమలు కడుతూ
రాసిన సిరా చుక్క

వెన్నెల మట్టి

రాత్రులకు కలల కెమెరాలను తగిలున్చుకుని కొన్ని నక్షత్రాలను ముద్రించుకుందాం రా

వెన్నెలనంతా సముద్రపు ఒడ్డున పోసి బేరం పెడదామా తీరపు కెరటాలకు?

మన మనసులివిగో అంటూ పాకుడు హృదయాలను హత్తుకుపోదాం
ఇంకా ఇంకా

ఏదోరకంగా ఒక ఒప్పందం కుదుర్చుకోవాలి మంచు ఇళ్ళ కబ్జాకు
నువ్వూ నేనూ ఉండాలిగా

ప్రేమను వండే ఓ పాత్రా
మరియు ఇంకాసిని మనసు రేణువులనూ గురుత్వచలనం లేకుండా కట్టేద్దాం

తుమ్మెద దీపాలం
అడవి పువ్వులం
మూగ జీవాల ప్రేమలం
అంతే మనం

నీళ్ళపువ్వు....

ఎన్నిసార్లు ఈ తలుపులు పగలగొట్టినా ఓ వెగటు వాసన నన్ను వెక్కిరిస్తూ ఉంటుంది
కురుస్తున్న వర్షానికి ప్రతీక అయిన ఈ మురికి మోరీకి నా ప్రాణం కొత్త కాదు
నీటిపువ్వులు నాలో నాకై జ్వలిమ్పబడే స్వర్ణరేకులు
అగ్గిపుల్లల వింత చప్పుడూ 
ఒక పిల్లవాడి మూతి వెలుగూ ఎప్పుడూ బాగుంటాయి నాకు
లోపలున్న ఎలుకల మందిరాలే పెద్దగా ఇప్పుడు నచ్చడం లేదేంటో

పరాయి తాబేలు గుహా
దాని ముసురు నడకా ఇంకా
ఎప్పటికీ నా తలతో ముద్దాడని ఊహానూ
ఇదింతే ఎప్పుడూ
వెన్నెలను మింగే వానపామే
నాకు మిగలదు
నెత్తి మీద పచ్చి ఆకాశం
నేను కట్టుకునే మైనపు గుడారం

ఏంటో ఈ వేశ్యాదేవతల కన్నీరు నా గుండెల్లో ఒకానొక ఇంకుతున్న దాహపు తడి
కక్షలో విదిలించిన జీవి తాలూకు ఆనవాళ్లు

కదిలించు
చలించు
చాలించు
గుండె రెక్కలను కరిగించిన పూత
మెదళ్ళ ఖార్కానాలో

సత్తులో కట్టలేని మెతుకులనెత్తాలి
శరం తరం మిగలాలి
నిస్సత్తువ మారిపోయిన వాసన
నా వెనకాల

Undefined

ఇంత దూరం ఇలా వచ్చేసాక 

మళ్లీ చూస్తాను నీకోసం
ముందుకో వెనుకకో
నువ్వక్కడే నిలబడిపోయిన శబ్దం

సమీర దారులన్నీ మనిద్దరమే కలిసి అల్లిన ఆ డిలైట్ఫుల్ క్షణాలకు సంజాయిషీ ఎలా చెప్పాలి
ఆత్మలను అలా అలా కౌగిలించుకు తిరిగేసి ఇప్పుడీ మూకుమ్మడి శూన్యాన్ని ఒక్కడినే ఎలా సేవించడం

ఆకులూ వాడిపోతాయి
పువ్వులూ మసకేస్తాయి
మన చేతులతో కట్టిన మట్టిగూళ్ళు మాత్రం అలా ఓ ఖాళీని మోస్తున్నాయి
పదాల స్పర్శ మనకలవాటే
రాత్రుళ్ళు కాగితాలతో రమించడం మనకు మాత్రమే తెలుసేమో

అక్కడక్కడా విసిబుల్ కాఫిన్స్
నేను కొన్నవి ఒక్కడినే దులపడం కష్టంగా మారిందిప్పుడు
కాస్త నీ సాయం కావాలి
మోస్తూ మోస్తూ ఎలా విడిచేయడం

అంతరంగాల అర్థం
మనసు నిఘంటువుల నిండా వెతికినా దొరకలేదు
ఒక్క నీలో తప్ప

సరే రా
ఇలా వెలిగిద్దాం
ఓ మంచు లాంతరును
గోడల మీద తగిలిస్తూ