సగం వాన

ఒక చూపు మొక్కయి కప్పుకున్న ముసురు వంక తల ఎత్తి పైకి విసరడం
తడిసిన తలను విదిలిస్తూ మూలుగుతున్న కుక్కపిల్ల
నా పై తన ప్రేమనంతా జల్లుతూ
కాళ్ళను ఎంగిలి చేయడం
అంత ఇష్టంగా మనసారా నవ్వడం తనకు మాత్రమే తెలుసేమో

చుట్టూతా కరివేపాకుల సుగంధం
తడిసి తడిసి చిక్కబడ్డ ఎర్రమన్నుకొత్త అనుభూతినేదో మిగులుస్తూ

నాపై పడగ విప్పిన జీవమొకటి నాకేసి చూస్తూ నీలంగా
కళ్ళను అప్పడిగాను ఆ క్షణం స్వచ్చంగా

సగం తెరిచిన కిటికీ
కొంత గాలిని చీలుస్తూ నన్నూ కోస్తూ
లోపలున్న గుండెనాడిస్తూ

నువ్వూ నేనూ ఒకటేలా
బోరుమన్న సముద్రం
పడుతూ లేస్తూ

ఇప్పుడు పూర్తిగా తడుస్తూ
నన్ను  విదిలిస్తూ

దీపం అంచు

కొన్ని దీపాలు వెలుగుతుంటాయి ఎడారిలో పోసిన ఇసుకలా
అవి నీలోకి నాలోకి చేరుతుంటాయి కంటి రేణువులుగా
రాత్రి ఎప్పుడో తగలబడ్డ చీకటికి జరిపే అంత్యక్రియల్లో ఇంకుతున్న చమురు చిమ్నీల్లా 
రెప్పలూపుతూ నిలబడ్డ ఒక చెట్టు తనను శిశిరంలో నరుకున్నప్పుడల్లా

ఇక అప్పుడు నేను నడుస్తున్న దారెంట నిటారైన స్తంభాలపై వేలాడుతున్న కరెంటు దండెంపై తమను ఆరేసుకున్న కాకుల పార్థివాలు నా ముందు పడ్డప్పుడు చూస్తాను ఒకసారి అన్నిపక్కలకీ
ఎవరు విసిరేసారా ఈ వెలుగును అని

చెర్లో తోడే చేదబొక్కెనలో ఊగుతున్న నీళ్ళు తళుక్కుమన్న శబ్దంలో కనబడ్డ ప్రశ్నార్థకాలు
చెరోపక్కకీ దూకిన ప్రతిసారీ కొన్ని కిటికీలు తెరుచుకుంటాయి కళ్ళ రెక్కలుగా
గదిలో వలయాలుగా తిరుగుతున్న గాలి ఉన్నట్టుండి ఆగి పడుతుంది నా పక్కనెక్కడో

కులాసాగా ఒక పలకరింపు బయట నన్ను ఆరేసుకున్నప్పుడల్లా మెరవడం బాగుంటుంది
విరిగిన అగ్గిపుల్ల నెత్తిమీద పెట్టుకుని నవ్వినట్టు
ఏ క్షణమో నువ్వూ నేను రాలిపోతాం భారరహితంగా
ఆ లోయలో పూల వాసన ప్రతిచోటా పెల్లుబుకుతూ తిరుగుతుంది
ఇంకొన్ని దీపాలు మట్టిపైన కూర్చుంటాయి తాపీగా.

కాస్తంత

కాస్తంత వెలితి ఉండడం సహజమేనేమో చెట్ల ఆకుల మధ్య ఖాళీల్లా
అవి రాలి పడే ఒక చోటులా
నువ్వు నేను ఉన్నప్పుడు కూడా ఈ వెలితి గడ్డకట్టుకునే ఉంది
ఎన్నిమార్లు నిశ్శబ్దాలు బద్దలయినా   ఏమి తెలియనట్టు ఉంటాం నువ్వు ఆ పక్కన
నేను ఇంకో పక్కన
ఏంటి ఈవేళ కొత్తగా ఉన్నావ్?
నేనా...
హా నువ్వే?

నీకెందుకలా అనిపించింది?
ఏదో మార్పు కనబడింది ఈరోజు నీలో అందుకే అడిగా

you asshole..
ఏంటి అంత మాటన్నావు?
మరి కాదా..
you licked me
teared me
what else you have not done

తల పగిలిన కాంతి ఎర్రగా
ఏమైంది నాకు
తేడా ఏమిటి నాలో

మళ్ళా తనే
ఎన్నిసార్లు తలవంచలేదు నువ్వు నా ముందు
ఎప్పుడు?
నా తొడల మధ్య నిన్ను నేను దాచుకున్న ప్రతిసారీనూ...
అది మోహం
హహహహః....బిగ్గరగా ఒక నవ్వు
ఎందుకంత నవ్వు
మోహం అంటేనూ...
ప్రేమలేని మోహం కూడానా

you have stabbed
brutality..
you fucker
fuck off
you fucked my heart
fucked me off

మళ్ళీ నన్ను నేను వెతుక్కోవడం
ఏమైంది తనకు ఇన్నాళ్ళు చెప్పలేదే ఇంత భావంగా
ఇప్పుడు ముభావంగా

అదేంటి ఇష్టంగానేగా మనసులను మెలేసుకున్నాం
కన్నీళ్లను కూడా ఒంపుకున్నాం..

ఏవో వినబడుతూ..
మైదానంలో నీ కోరిక పగిలినప్పుడల్లా ఆరని రక్తపు చారలు నా కళ్ళలో నీకెలా కనబడతాయి?
నా పెదవులు పెగలడం మానేసాయి ఇంక

రా అంటూ
నాలో కలిసిపోయింది
ఒక సంతృప్తి నాలో
తనలో.....?
ఇప్పుడు వెలితి తెలిసినట్టు నేను.

kuch bhi nahi

కొన్ని అంతే ఎప్పటికీ అర్థం కావు
ఎప్పుడో మళ్ళా చూసుకుంటాం ఏంటా అని
ఇంతకు మునుపు చూసామా లేక కళ్ళకు ఇప్పుడే ఎదురుపడ్డాయా అని అనుకుంటాం
నిద్రను కాజేసిన రాత్రిని తాగినప్పుడో
నన్ను నేను తవ్వుకున్నప్పుడో గుర్తుకొస్తుంటాయి
అంతకు ముందెప్పుడో మెట్ల కింద దాక్కున్న చెప్పులు నా కాళ్ళకు అతుక్కోవడం
వడివడిగా దారి వెతుక్కోవడం కొత్తేమి కాదుగా నాకు
అక్కడెక్కడో గమ్యాలను కుప్పపోసారంట కొన్నైనా ఆలోచనల్లో నింపుకుందామని లేచి నిలబడతాను బద్దకంలో కూలబడకుండా
అలమరాలో దుమ్ము పట్టిన పాత పుస్తకాల వాసనా నాలోకి ఇంకీ ఇంకకుండా మనసుపొరలను బాదిస్తుండడం బాగుంటుంది ఒక్కోసారి
నువ్వొస్తావు ఎప్పుడోకసారి మాటలతో ఊడ్చేస్తుంటావు
సరుకులూ ఇల్లూ భుజానికి వేలాడుతూ
నవ్వు కూడా అలాగే మరణిస్తుంటుంది పెదాలు మూతపడ్డప్పుడల్లా
మట్టి రోడ్డు నాకంటే ముందు పరిగెడుతూ మెలికలు పోతోంది ఎక్కడికో పారిపోదామని
నాకెప్పుడూ ఇష్టమే తనంటే నాతోనే  నడుస్తుంటుంటుంది కాళ్ళకు చుట్టుకుని
ఇప్పటికీ అర్థం కావు కొన్ని నాకు పళ్ళికిలిస్తూ నిఘంటువున్నా 

పూర్తికాని సంభాషణ

సగం తెగిన మాటలు నీలో నాలో ఉండేవేగా ఎప్పుడూ
భావాలు వేరంతే
నేను తీరిగ్గా ఉన్నప్పుడు నువ్వకడికొచ్చి కొంత ఖాళీని పూడుస్తావు
కాస్తంత తడి చేస్తావు ఓపిగ్గా
ఇంటిముందు నిలబడ్డ పూలూ నవ్వుతాయి మళ్ళీ అప్పుడు
ఇప్పుడు కొన్ని మౌనాలను మిగుల్చుకున్నాం అంతేగా
చాలా కాలమైంది మాటలు పంచుకుని
ఏ అర్థరాత్రో తెరలు తెరలుగా కళ్ళ మీదకొస్తావు
మనమిద్దరం ఎదురెదురుగా కూర్చుంటాం అచ్చూ గాలినింపిన కంచాల్లా
నువ్వు నన్ను చూడ్డం నేను నిన్ను చూడ్డం
మళ్ళా కాస్త కొత్తదనం
మనలో కాదు
మనల్ని అక్కడ ఉంచిన సమయాల్లో
అప్పుడు వేళ్ళన్నీ గోడ మీద పాకే బల్లులే అవుతాయి దూరంగా ఉండి తాకలేక
ఇక అప్పుడు మొదలెడతాం బాగోగులు
ఏంటి ఈమధ్య కనబడడమే లేదు
...ఉన్నానుగా  ఇక్కడే నీకోసం ఎదురుచూస్తూ

ఫక్కున నవ్వు నీలో
...ఏమైంది అబద్దాన్ని ఏం పాతలేదే నేను

ఎదురుచూడ్డం అంటేనూ
ఇప్పుడెవరూ ఉండరు అలా ఇంకొకళ్ళ కోసం
...నే చెప్పేది నమ్మలేవులే
కొత్త గోడలు పాతబడాలి పగుళ్ళు తెలియాలంటే

సరే సరే నమ్ముతున్నానులే చెప్పు
...బోళ్ళు ఉన్నాయి బుర్రలో నీదగ్గరికొచ్చేప్పుడు
ఇప్పుడు గుర్తుకు రావడంలేదు

ప్రేముంటే ఏమీ మరచిపోవు..
నన్ను పడదోసిన నీ మాటలు
....ఆ ప్రేమలో ఇవన్నీ మునిగిపోయాయి నమ్మవే చెబుతుంటే

ఆపు దగ్గరకి రా ఇలా
..రాయి "లా"
అవును నేనదేగా
పూర్తవ్వని సంభాషణ మనది 

హ్మ్ జిందగీ

నువ్వెవరో తెలియదు నీకప్పుడు

కరడుగట్టి నీ శరీరాన్ని కోస్తున్న చలి 

ముఖం మీద కనబడే జీర 

కళ్ళు పగిలినట్టు అనుభవమయ్యే క్షణం 

ఒట్టిచేతులు శూన్యం తప్ప ఏమిలేదు వాటి మధ్యన 

వణుకు నీకు తోడుగా పక్కన కూర్చోవడానికి ప్రయత్నిస్తుంటుంది

అప్పుడు నిన్ను నరికిన శబ్దం వినబడీ వినబడకుండా

నిన్ను నువ్వు పైకెగరేసుకుందామని చూస్తావు 

మళ్ళీ ఒక ఆలోచన వెన్నులో గడ్డకట్టి 

తోస్తూ లాగుతూ 

బిగ్గరగా పేలాలని అంతర్మథనం
పీలికలుగా కనిపించడం బాగుంటుంది ఒక్కోసారి
నాలుకలు వేర్లలా నోట్లో పాతుకుపోవడం కొత్తేమి కాదు
ఇవ్వాళో రేపో అంతే
గదంతా చీకటి వాసన చుట్టేసినప్పుడు నిన్ను పూరించే మాటలకోసం వెతుక్కుంటావు చూడు గదంత మనసేసుకుని ఒక్కటీ అవగతమవ్వదు
ఇక అప్పుడు ఇంకో మరణం నీకు పోటిగా
ఉండిపో అలానే

రాత్రి ప్రసవం

రాత్రి ఒక ఒంటరి వాన

ఉదయం ఒళ్ళు విదిలిస్తూ కనకాంబరాలు 

వాటి నుండి జల్లులా కొన్ని నీటి చుక్కలు

తన్మయంలో నేల మట్టివాసనగొడుతూ

చిక్కగా నానిన ఎర్రమట్టి ముక్కుల్లో కూర్చుంటూ

బాల్కనిలో ఊగుతున్న ఆకులు

కుండీల్లో ముడుచుకున్న పాపాయి ఉదయం సాయంత్రం చేతులుపుతూ పచ్చని పరిమళం 

ఏంతోచని కుక్కనలుసు నా కళ్ళల్లో బయటకొచ్చినప్పుడల్లా తోకాడిస్తూ వీధి చివర 

పాపం ఎవరూ దుప్పటి కప్పినట్టు లేదు చలిని కావలించుకుంది

నన్ను చూసి కళ్ళతో ఒక నవ్వు గుండెల్లో విరిగిన పాలలా

జివ్వున రువ్విన తల

చుట్టూతా జల్లు

కొన్ని పిచ్చుకలు బద్దకంగా నోరు తెరుస్తూ రెక్కల టపటపా

కొత్తగాలి జననం ఇంటినిండా నిండిన ప్రసవం 

ఉమ్మెత్తల పలకరింపు కుశలమా అంటూ వచ్చేపోయే ఆత్మీయులకు

ఒక అలవాటు అందంగా 

నన్ను నేను చూపిస్తూ ఇంకోసారి

ఇప్పుడంతా ఆరిన గుర్తులు మళ్ళీ తడవాలి ఏ రాత్రో

ఇంకో నేను

నేను నేను కాదు అప్పుడప్పుడూ

రాత్రి నిదట్లో స్కలించిన స్వప్నాన్ని

అస్తిత్వాలు తెలియని నిర్వేదాన్ని

అసంకల్పితంగా 

రాలే ఋతువులు 

నాలో కొన్ని 

నిర్లిప్తాలో

నిస్సంకోచాలో

గోడ మీద అందంగా పేర్చబడ్డ సగం పగిలిన ఆత్మలో

గుర్తులేదు కానీ ఇంకా ఎన్నింటినో 

వెలిసిన వర్షం తర్వాత కరెంటు తీగను పట్టుకుని వేలాడే నీళ్ళ బిందువులు

ఆత్మహత్యకు తయారవుతూ

మునుపో
నేడో
ఎప్పుడో
నిశ్శబ్దం నవ్వులో నుండి
పదాలన్ని వెచ్చని పందిర్లుగా 

తెరిచి మూసిన తలుపులు
ఒరుచుకున్న ఆకాశపు మట్టి
భావాలు ఇంకొన్ని
కళ్ళనూ
కడుపునూ కన్నీళ్ళతో కుట్లేస్తూ
పగలో ఆకలి పొట్లం
ఇప్పుడు మళ్ళా నేను కాదు
మధ్యాహ్నం కడుకున్న ఎంగిలిని
కూసింత ఎర్రటి ముసురు
ఒక నిద్ర
మరో మెలకువ
రెండూ నాలోనే
నాతోనే

రాళ్లు పడ్డ పదార్థం
తరంగాలుగా పగులుతూ
నన్ను గుర్తుచేస్తూ
మనిషి నిక్షేపాలు
చెరిగిన చెమ్మ అంచు అంచుపై నిలబడుతూ
నన్ను నేను శోదిస్తూ

నేను ఇంకో రాత్రి

వాకిట్లో
వెలుతురు
చీకటి చుట్టూ అల్లిన రాత్రి

కంట్లో
ఒంట్లో
ఒక నిద్దుర
మగతగా

ఎప్పుడో బయట పడ్డ కిటికీ చూపులు కిర్రున
చెవుల పక్కగా వెళుతూ
దుప్పటి కప్పిన ఒక ఆత్మ
నల్లగా నవ్వుతూ

వేళ్ళు
పంచుకుంటున్న చలి
కొన్ని కొంకర్లు

ఓ పక్క ముసురుగా వాన
ఎప్పటి నుండి వచ్చిందో గదికి ఆవల
నన్ను తడుముదామని చూస్తూ
బావురుమన్న ఆకాశం అంతకు ముందు

కళ్ళ చిత్రాలు ఆరోజు
కాగితం కల
నిన్ను గీస్తూ
నన్ను కలుపుతూ

తెల్లార్లు తోపులాట
గాలి పువ్వులు
ఒకదాని వెంట మరోటి

ఉదయం
రాలిన పిచ్చుకలు
నూకల కుచ్చిళ్ళను నెమరుతూ
నే
లేచేసరికి

ఇదిగో తీసుకో
ఈ క్రాంతి
కాంతి
సూరన్న పలకరింపు

ఖాళీ సీసా

కొన్నాళ్లుగా ఇక్కడే పడుకుని ఉన్నాను
నా పైన సముద్రాన్ని కప్పుకుని
లేచి బయటకొచ్చి కూర్చుంటాను స్తబ్ధుగా
ఒక్కసారిగా తన చేతులు కెరటాల్లా కప్పేస్తాయి

ఎవరు చెప్పారు నీళ్ళకి రంగులేదని
ఆకాశం ఒక్క ఉదుటున దూకి పడ్డప్పుడు తనలో కరిగిన నీలం రంగు కదా
పాలస్తీనా పసికందుల తలలు పగిలినప్పుడు చూడలేదా ఎర్రరంగును వారి కళ్ళలో
గాజా మొత్తం తడారిపోలేదా ఆ ఆక్రందనలతో
ఇప్పుడు విను ఆ నొప్పి కన్న ఒక ఉదయాన్ని
నీ ఆలోచనలకు పూసుకో ఆ వర్ణాన్ని

ఒక వినోదం నీకు కనిపిస్తుంది స్పందనకు నీళ్ళొదిలినప్పుడు
రాజరికానికి బానిసైన కొన్ని ఆత్మలను వాసన చూసావా ఎప్పుడన్నా
ఇంకో
ఘటన
సంఘటన
కాస్త క్యూరియాసిటి
పొద్దున్నే పేపర్లో నిన్ను నువ్వు జొప్పుకుని కొన్ని వార్తలను జేబులో వేసుకుని వెళతావు
రోజంతా సరిపడేన్ని
ప్రమాదం
కాఫీతో కాలయాపన
నాలికపై
నరాల్లో ఏం మిగిలింది

మరికొన్ని చూస్తావు
చదువుతావు
అక్కడెక్కడోలే
సాయంత్రం సినిమా
తంత్రి
భావోద్వేగం
కృత్రిమం
చలికాలపు పువ్వులు తొక్కబడ్డ కాళ్ళు
వాటి గుర్తులు
భూమి స్తన్యంపై

శీతాకాలం
ముఖానికి అడ్డుకున్న మంచు
తుడిచేస్తూ పూర్తిగా
గుండెను కదిలించని ఆవేదనలు
దేకుతున్న పిల్లలు
చూపులు బిగబట్టి
మళ్ళా కాసేపు

బయట వేసిన ఖాళీ మంచం అద్దుకున్న శూన్యపు రంగు
ఇంకొంత నైరాశ్యం
మరికొంత వైరాగ్యం
అంతేగా ఇంకేం చేయలేవు పాచి అన్నంలో చేతివేళ్ళ దేవులాట
నువ్వు పారేసిన అధికం
కడుపులన్నీ శిలాజాలుగా
కిటికీ రెక్కలకు వేలాడుతూ
ప్రాణం మట్టిరంగేసుకుంటూ
లోపలకెళ్ళి శాశ్వత నిద్రను ముసుగేసుకుంటూ

స్థిర

స్థిర
_____
కొన్ని నీటిచుక్కలు మొలుస్తాయి నా వేళ్ళ చివర
వాటిని ముట్టుకున్నప్పుడల్లా
ఎవరో నా మునులపై నాటి  వెళ్ళిన శబ్దం
అప్పుడప్పుడు గుండెచలమల్లో కూడా కనిపిస్తుంటాయి అచ్చుపోసిన  యంత్రమల్లె
నల్లరేగడి అంగట్లో ఇవి నడుస్తుంటాయి చూడు
కడుపారా ఆలింగనం అంటే అదేనేమో

కొన్నిసార్లు 
కళ్ళవుతాయి 
కన్నీళ్ళవుతాయి 
మాటలవుతాయి 
మాటలు కడగని భావాలవుతాయి

ఇవాళ ఇక్కడ ఇంటి ముందరి ఆకులపై శిశివులయ్యాయి
ఏంచేద్దాం మెల్లగా పాకుతూ నేల ఉయ్యాల్లోనూ కనురెప్పల కిందానూ 
మనసు గది కడిగినప్పుడల్లా చిక్కని ధూళితో మమేకమవుతాయి చెమట పన్నీరుగా
ఆలోచనల్లో గడ్డకట్టి ఘనీభవిస్తూ మళ్ళా మళ్ళా మెదడు గూళ్ళలో పడిలేవని శవాలు

అద్దం ముందు నిలుచున్నప్పుడల్లా నా ఎదురుగా జారుతుంటాయి రెండుగా 
పరావర్తన శకలాలుగా
రాత్రంతా కనబడకుండా పొద్దున్నే పోగొట్టుకున్న మంచుముద్దలుగా కాళ్ళ కింద కూర్చుంటూ
గుచ్చే పసిసూదులు ఇవే

పాళీ కదిపినప్పుడల్లా అక్షరాల మధ్యంతా జారిపడే గుర్తులు
మూసిన కవనంలో తెరిచి ఉంచిన జ్ఞాపకలవుతాయి
నిన్నూ నన్నూ నడిపించే ఆత్మలు
కొన్నాళ్ళుగా నుదురుని మెలివేసిన అనిశ్చిత కంకెలుగా రాలుతూ 
నాలో అస్థిర నివాసం

స్వ దేశభక్తి

అక్కడెక్కడో రెపరెపలు
తలయెత్తి దొంగచూపులు గుచ్చుతూ
నుదుటిపై గర్వానికి సెల్యూట్
దోపిడీనంతా దోసిళ్ళలో నింపుకుని వెదజల్లే రక్తకుసుమాలు
పుస్తకాల్లో రాసుకున్న దేశభక్తి
చేతల్లో కాలిన బూడిద
కళ్ళల్లో నిండిపోయిన స్వార్థపు గదులను కడగడానికి ఇష్టపడని దేహం దేశ ప్రక్షాళన చేపట్టే విడ్డూరం
నిన్ను పట్టిన తుప్పుపై రంగులేసుకుంటూ త్రివర్ణ పతకానికి అబద్దాలు చెబుతూ లిఖించిన చరిత్రలన్నీ
పదవులుగా పరిణామం చెందాలిగా
ఎన్ని శవాల కంపో నీకు పడదుగా వాళ్ళ రుధిరపు ఫలితమైతే కావాలి
జనగణమణ నాలుకపై పలుకని నిర్భాగ్యపు ఆత్మలు వెదురు వీర్యంలోనుండి పనికి రాకుండా వెదజల్లినప్పటి గుర్తులు ఇంకా ఇక్కడే ఇలాగే
శుభాకాంక్షలు...కొన్ని స్మృతులు అంతే మళ్ళా 

A Complete Vauum

కిటికీ చువ్వల మధ్యన ఒక మెడ 
బయటకు లోపలికి కదలకుండా 
నిర్వచనాలు మాత్రం చాలానే రెక్కలకు వేలాడుతూ 

చెవుల విసినికర్రలు కాగితపు కొమ్మలు 
నిర్వీర్యమవుతున్నకొంత గాలి 
అద్దంలో పళ్ళు చూసుకుంటూ చంటాడు
అమ్మ చెంగు సముద్రం 
ఓ పిడికిలి ధైర్యం 

కుంపటిలో ఎర్రరంగు కణికలు
వెలుపల పండుకళ్ళలో ఉడుకుతున్న ఎసరు 
పాత్రలో ఒలికిన అమృతం 
నాలుక నదిగా పరివర్తనం

ఇంక గట్టు కింద కాళ్ళు పెనవేసుకున్న నల్లరేగడి పువ్వు
వ్యాపించిన సుగంధం మనసువీధి గుండా పొర్లుతూ
పొద్దున్నే నుసులయ్యే కలలు 

వాకిట్లో పారబోసిన సూర్యుడి తుమ్ములు 
కల్లాపిలో వెలుగుతున్న పసిబంతులు 
ఒక కేక సుదూరంగా సాయంకాలం అస్తమయమవుతూ 
వెళ్లనని మారం చేస్తున్న సమయం 

నిశ్చలంగా కిటికీ తలుపుల మూత
చువ్వల మధ్యన ఖాళీ ఇంకోసారి

మట్టిపురుగు

అక్కడొక వృక్షం
ఇప్పుడు పడుకుని
చేతులు కాళ్ళు ఎవరో కొట్టుకు పోయారు

భుజం మీద తన గుర్తులు
చెరపలేని పుట్టుమచ్చలు
మట్టి తవ్విన శబ్దం
చెవుల్లో గిరిగీలు తిరుగుతూ

దోసిట్లో కొన్ని నీళ్ళు
ఎవరో పోసినట్టు
పొత్తికడుపు అదిమిన ఆత్మీయ స్పర్శ
కళ్ళముఖంలో చెమ్మ
కాండం మీద కూర్చున్న పిచ్చుక పిల్లలు
రెప్పలను గాలితో కడుక్కునే దృశ్యం

నడుస్తూ తోటప్రేమ
చుట్టూ చుట్టుకున్న పాముల వేర్లు
అందమైన మట్టి పురుగులు
పెదాలపై పాకుతూ
నీకొక అనుభూతి చూసిన ప్రతిసారి
మిగిలిన నల్లసున్నం

ఆకులదీపాలు పచ్చగా మెరుస్తూ
హత్తుకునే ఉదయాలు
బాధను జీర్ణం చేసుకునే ఒక నవ్వు
చెక్కని ఒళ్ళు పేళ్ళుపేళ్ళుగా
అన్ని సమయాలు
తడిచేసే మనసు హస్తం
కొన్నిసార్లు కళ్ళలో
ఇంకొన్నిసార్లు మనసు సమాధుల్లో

కడుపు నిండిన తృప్తి భూమిలో
ప్రసవం వాననీళ్ళు
ఓ విత్తనం మళ్ళా ఇప్పుడు తల తెరుస్తూ 

స్టార్చ్

నేనొక పిండిపదార్థం
కాలానికి వేలాడదీసిన నిర్లిప్తాన్ని
కొన్ని ఆమ్లాలను మరికొన్ని క్షారాలను గొంతులో పోసుకుంటున్న ద్రావణాన్ని
తటస్థికరణం చెందని అసంతృప్త ఆత్మ
తడి దర్పణాలు తలాడించే కన్నుల్లో చెమ్మలై
సాంద్రత తెలుపని మనసు ద్రావితం

డోలకమై నడిచే ఒకయంత్రం
డోలాయమానంలో ఒంటరి శ్మశానంతో దోస్తీ
రంగులేని వర్ణమొకటి లోనెక్కడో సంతరించుకున్న అరుణం
చిట్లుతూ మళ్ళా స్పటికం

మస్తిష్కంలో ముసురు పట్టిన వేదన
పాలపుంతలో స్రవిస్తున్న కన్నీళ్ళు
అటునుంచో ఇటునుంచో మొదలెట్టాలిగా నడక
జీనికేలియే సఫర్ తో హోగా
ఇంకో దారి తెలియాలి

కనిష్కంలో గరిష్టమైన జీవితం
జ్ఞాపకాలు సందెగిన్నెలో సూరీళ్ళు
ముద్దగా మారుతున్న ఇంకొక్క పరాన్నం

అ|సంబద్ధం

ఈ గోడలిలానే అచ్చు మనలాగే నిలబడ్డాయి
ఎప్పటికీ కూలి పడని పావురాలు
ఇంకో వేర్పాటు మన మధ్యే

ప్రణాళికో
ప్రహేళికో
పాదాలకు సరిపడా చోటు

అద్దం
యుద్ధం
సంసిద్ధం
అసంబద్దం
ఎవ్వరికేం నరాలు ఇంకా ఏర్పడలేదు

ఓ ప్రక్కనెక్కడో తల
హిమాలయాల క్రింద నలిగి పడుతూ
ఆలోచనలు అగ్గిపుల్లలై నిలబడడం
కాలపు పిట్టగోడపై

మళ్ళా కక్షలో  దిగబడని శరీరం
గగనంలో తోకచుక్కలు
నాలుగు  మిణుగురులు
నా అడుగులు చీకట్లో వేస్తున్న నాట్లు
ముద్దగా తడి ఇంకుతూ

నిర్మాణాలన్నీ
హేతుబద్ధం
విభజన రేఖ అంతరాళంలో
నిలువునా కోస్తూ
నీకు నాకు మధ్య

నిర్మితం
నిస్సంకోచంగా
నిశ్శబ్దంగా
తొలుస్తూ తొలుగుతూ....

ro

గుప్పెడు మిగిలాయిప్పుడు
ఆశలు
బాసలు
కొండలు

రాత్రులను చుట్టుకుని ఒరుసుకుపోయే
పగళ్ళు
రంగు కొవ్వుత్తులు
నీళ్ళలో కరుగుతూ

                                                            ఇందాకెప్పుడో
                                                 పరిగెట్టిన గుర్తు కాలం వెనకాల
                                                 గతాలను వెలిగించుకుంటూ
                                                             నీ పక్కన
                                                         ఇంకో నిర్మాణం
                                                                 రణం    
                                                                 మరణం

                                                                                                            వర్తమానం
                                                                                                 నాక్కొత్తగా  కనబడడం
                                                                                                 తెలియని తేనె శంఖం
                                                                                                 పూరిస్తూ
                                                                                                 ఊస్తూ
                                                                                                 ఊరిస్తూ
                                                                                                 అస్తిత్వం