నేనింకా బ్రతికే ఉన్నాను నాలో గాలినీడల్లా
కొలిమిలో కాలుతున్న బొగ్గు కణికల్లా
ఎప్పుడో విసినికర్రతో బామ్మచేతుల్లో పుట్టిన నలుసు వాసన ఇంకా తడారలేదు
స్వేచ్చను గుండె కొప్పుల్లో నుండి విసిరేసేవరకు సజీవినే
నన్ను నేను బద్దకంగా తోసుకున్నపుడు వెన్నులో ధైర్యపు వెన్నెల పరుచుకోకపోదు
బజారు నిండా నా చూపులు నడిచినప్పుడు చేతులకు చెప్పులేసుకుని పరుగేట్టేన్తవరకు
కాలం ఒక ఇంద్రజాలం ప్రతిరోజూ వింతే
మరునాటికి రోతే మరిచిపోయినా గుర్తున్నా
తొలిచూలు నా ఆలోచన కడపాన్పు నా మరపు
వేకువే జననమయ్యాక సందెవేళకు ఇంత పున్నమిని పళ్ళెంలో కలుపుకుని మరణిస్తాను ఆణువణువూ నేనవుతూ జీవిస్తాను
వానరాలు ఉయ్యాలలూగుతూ కనిపించే ఒకానొక అందమైన దృశ్యం కళ్ళలో పోసుకున్న చంటోడిని
ప్రకృతిని మింగిన పెద్దోడిని పరాకాష్టకు అర్థం చెప్పే ముసలోడిని
ఒంటికి గంటలు కట్టుకు తిరిగే నిశాచరాన్ని మింగేసాక సంపూర్ణమైన సరిహద్దుల్లో కణాన్ని చూసినప్పుడు మళ్ళా బ్రతికే ఉంటాను
ఇప్పుడింకా బ్రతికే ఉన్నాను నిర్జీవిగా
No comments:
Post a Comment