ఇంటి పెరట్లో కొన్ని మొక్కలు పలకరిస్తూ ఉదయం సాయంత్రం
వచ్చివెళ్ళేడప్పుడల్లా నవ్వుతూ తొలకరి పలకరింపు
పూల ఖజానాను మట్టి పొత్తిళ్ళలో అందంగా దాచుకుంటూ
కనబడతాయి
సూర్యుడి వాలు చూపులకు పడిలేస్తూ
మురిసిపోతుంటాయి
తలలు వాల్చుతూ పసివాసనగొడుతూ
ఉయ్యాలలో చిగురిస్తాయి
నా చేతుల సహవాసం ప్రతిరోజూ కావాల్సిందే
కాసేపు కాక్పిట్లో సంభాషించాల్సిందే
రా ఇటు వచ్చి చెప్పు అన్నట్టుగా వాటి కళ్ళు
రాత్రి ఎప్పటికో ఆడుతూ వెన్నెల్లో తడుస్తూ
కొన్ని నీళ్ళను మీద కుమ్మరించుకుంటాయి మంచులా
వయసు తెలియకుండా పెరిగాక కూడా సున్నితత్వం
ఒంటినిండా అలానే పులుముకుని కనిపిస్తూ
కొవ్వుత్తుల బాల్కనిలో నా హృదయాన్ని తగిలిస్తాను
క్షణాల శాంతికోసం మినుకుమంటూ
ఎవరో ఇప్పుడు వాటిని సమాధి చేసారు
వాడని పువ్వులు ఇప్పుడు నవ్వుతున్నాయి
మనసు స్పందించడం మానేసింది
పెరడు అలానే ఉంది స్మశానంలా
No comments:
Post a Comment