చరమాంకం

రోడ్డును హత్తుకున్న నీరెండొకటి
చీకటికి చుట్టమవుతూ మాయమవుతోంది

వన్యపు స్తన్యాన్ని నరుకుతున్న చేతులు
అప్పుడప్పుడు నీళ్ళొదులుతోంది కాటికి కట్టెలు కరువయ్యేదాకా  

రెండు కళ్ళలో ఇంత పచ్చదనాన్నీ పోసుకుంటావు చూడూ
నువ్వు సంపాదించినట్టు

తెల్లరక్తం ఆ పూలముఖాలపై
ఎక్కువ కాలం వనాన్నీ తమలోకి తోడుకోలేక

కొత్త వర్షం పలకరిద్దామన్నా పిలవలేని
నిస్సహాయతలో ఓ సజీవ కళేభరం

పరిది విస్తరించిందిగాని
పరిమితిని కాపాడుకోలేక మట్టిగా మిగిలింది

ఆనవాళ్ళను మిగుల్చుకోలేక
ఆశలను వేర్లతుంగలో తొక్కి
స్థాణువై నానుతూ
తిలక్