అట్టముక్క

వాన చినుకులకి తడిసిన అట్టముక్క వాటి మీద ఎప్పుడో రాసుకున్న కొన్నిఅక్షరాలు వాక్యాల ధూలానికి పీట కింద ఏదో ముతక వాసన వేస్తుంటే బయటకి తీసాను వృద్దాప్యంలో చలిచీమలు దాని సహవాసంలో ఎవరో సిరా ఇంకుతో అద్దినట్టున్నారు ఆ అట్టమీద కమ్మని పాత సుగంధం అప్పుడెప్పుడో అమ్మ బయటపారేస్తానంటే దాచినట్టు గుర్తు ఖాళి కుర్చీ వాటి నాలుగు కాళ్ళు ఎవరికోసమో ఎదురుచూస్తున్నాయి ఎప్పటినుండో/దాని చుట్టూతా ఎప్పటిదో చుట్టవాసన ఇంకా అలానే ఉంది మా అందరిమధ్యా వరి కంకులు దులిపిన ఆ చేతులు ఇన్నిరంగులనద్దాయంటే ఓకింత ఆనందం కుప్ప నూర్చినా కోత కోసినా ఆ చేతులే ఇన్నాళ్ళకు మళ్ళా నా కళ్ళలో నానుతూ తాతయ్య జ్ఞాపకాలనుకుంట ఇంకాచెరిగిపోలేదు ఇంట్లోనూ అట్టముక్కలోనూ ఆ అట్టముక్క ఎప్పటికి పారేయలేదు మళ్ళీ