వాన చినుకులకి తడిసిన అట్టముక్క
వాటి మీద ఎప్పుడో రాసుకున్న కొన్నిఅక్షరాలు వాక్యాల ధూలానికి
పీట కింద ఏదో ముతక వాసన వేస్తుంటే బయటకి తీసాను
వృద్దాప్యంలో చలిచీమలు దాని సహవాసంలో
ఎవరో సిరా ఇంకుతో అద్దినట్టున్నారు ఆ అట్టమీద
కమ్మని పాత సుగంధం
అప్పుడెప్పుడో అమ్మ బయటపారేస్తానంటే దాచినట్టు గుర్తు
ఖాళి కుర్చీ
వాటి నాలుగు కాళ్ళు
ఎవరికోసమో ఎదురుచూస్తున్నాయి ఎప్పటినుండో/దాని చుట్టూతా ఎప్పటిదో చుట్టవాసన ఇంకా అలానే ఉంది మా అందరిమధ్యా
వరి కంకులు దులిపిన ఆ చేతులు ఇన్నిరంగులనద్దాయంటే ఓకింత ఆనందం
కుప్ప నూర్చినా
కోత కోసినా ఆ చేతులే
ఇన్నాళ్ళకు మళ్ళా నా కళ్ళలో నానుతూ
తాతయ్య జ్ఞాపకాలనుకుంట ఇంకాచెరిగిపోలేదు ఇంట్లోనూ
అట్టముక్కలోనూ
ఆ అట్టముక్క ఎప్పటికి పారేయలేదు మళ్ళీ
No comments:
Post a Comment