మసపుని

_______
ఇప్పుడో సంవత్సరం మరణించింది నాతోపాటు
పనికిరాని శవాల మధ్యన నిశ్చలంగా నన్నొదిలేసి వెళ్ళింది
ఆత్మలేని ఒక వెచ్చని శరీరాన్ని గట్టిగా కావలించుకుని ఎన్నాళ్ళయిందో
పెదవుల నడుమ ఒక ఆమని గీతం చితాబస్మాన్ని ఉంచిన సగం మంచుపాత్ర
నాకు కావాలిప్పుడు కొన్ని రోజులు నిండుగా కడిగేసిన అందమైన సమాధి పక్కన గడిపినవి
వేశ్యాకాలం నన్ను తనలో కలుపుకుని ఇప్పుడొదిలేసిన ఆనవాళ్ళు
చెట్లు రాల్చుకున్న ఆకులూ అలానే ఉన్నాయి
వీధి చివరన నల్ల కుక్క పిల్లా బాగుంది
నాకో నిర్లిప్తతలో బలపంగా రాసిన మట్టీ వాసనొస్తోంది
ఎలాగో ఈ చిరిగిన నవ్వులను అతికించుకోవడం
నేర్పకుండానే నీళ్ళొదిలేసుకుపోయింది
నేనూ ఉంటాను
నువ్వూ ఉంటావు కాలపు కొక్కానికి ఉరిపాదులమై
ఇలానే నిర్మిస్తాం మళ్ళా ఒక శాశ్వత పునాదిని
రక్తపు రంగూ మార్చుకుంటాం ఆరేసిన ధరహసాల వెనుక
ఇంకొన్ని నెలలు పిడికిలి మధ్యన చిమ్మిన వీర్యమై చితి పేరుస్తుంది
సరే సరే ఇక కొత్త పిండమెక్కడ
నా మాటలు సంధ్యా వివర్ణమైపోయాయి ఈ నిర్జీవ సంవత్సరంలా

నీ/శబ్దం

కొన్నిసార్లు నిశ్శబ్దాలను ఎక్కడ పారబోయాలో తెలియక అక్కడా ఇక్కడా పారబోసేస్తాం
చిక్కటి రాత్రిలోనో ఇంకో పగటి పువ్వులోనో
అన్ని శబ్దాలు మనవే అనుకుంటాం
అమ్మ నుండి పేగు తెగిన శబ్దం
నేను వేరైన నిశ్శబ్దం
వళ్ళంతా జిగట శబ్దం చాల బాగుంది ఆ దోసిలి
అవును వానచినుకు దోసిలి శబ్దం

కళ్ళ నిండా నీళ్ళ చప్పుడు
రెప్పలు టప టపామంటూ
అంచుల శబ్దం చెంపలపై హిమగిరి భళ్లుమనే నిశ్శబ్దం
ఇంకా నడిచిన గుర్తులు మిగిల్చిన అడుగుల శబ్దం నాలో నీలో
ఎక్కడో చోట నిలబడ్డ నిశ్శబ్దం

ఏముంది ఇలానే అనుకుంటాం
అన్ని శబ్దాలు,నిశ్శబ్దాలు మనమేగా పారబోసామని
చెట్లూ నవ్వడం వాటి ఆకులూ అరవడం నన్ను చూసి
వర్షపు హోరులో తడిసిన మట్టి శబ్దం విన్నాను చాలాసార్లు మనసు తపాళాలో
ఇంకొన్ని చీకట్లలో వెన్నెల వేలాడుతున్న శబ్దం
కరెంటు తీగల మీదో ,వాటి మీద వాలిన పక్షుల రెక్కల మీదో ఉన్న నిశ్శబ్దం
నాకిప్పుడు కావాలి అన్నీ ఒక పొదువు
తేలికైన నిండు శూన్యపు పొదుగు

దండెం పైన నన్ను నేను ఆరేసుకున్న బట్టల చప్పుడు
రోజూ తడుస్తూ ఆరుతున్న శబ్దం
పెరటిలో రాలిన పూలరెమ్మల నిశ్శబ్దం వినడం కొత్తేమి కాదు నాకు
శవాల మీద నుండి కిందపడి నా ముఖం పైన మునకలు వేసిన అందమైన నిశ్శబ్దం
ఇంకా యే నది పక్కనో ఓ సాయంకాలాన్ని ఒంటరిగా పారేసుకున్న శబ్దం
అలలు తరంగాలై,తరంగాలు చేతుల చప్పట్లై నాలోకి దూకిన శబ్దం
వినీ వినీ దాచుకుంటూనే ఉన్న నా అనే మరో నిశ్శబ్దం

ఈరోజు ఆరడుగుల
నేల శబ్దం నాకు మాత్రమే వినబడేట్టు
నిజంగా బాగుంది ఇప్పుడీ నిశ్శబ్దం
వింటారా?

జట్టు

ఈ
సాయకాలపు
మైదానం
నీలిరంగు అడవి
పక్షులు కొత్త ఆటగాళ్ళు

చీకట్లను
మోస్తూ
పగటి వేషగాడు
చిమ్మేసిన ఉదయం

వెలుతురు పిట్టల
జననం
ఊరంతా
పాలేరి తలపాగా
ఇంటి చుట్టూతా

కడుపు నిండిన
ఓ భూమి
కొత్త శవాలను
కప్పెడుతూ

నిత్యాన్నదానం
కళ్ళకిటికీలు
మూసివేత
కలల విస్తర్ల
శివారుల్లో

మూగ జీవి
అలంకరణ
నా ఇంటి
మొక్కలకు

పొద్దువాలిన
పిల్లల మూక
పగలంతా
అల్లిన సందడి
సంత

సర్దుకుంటూ
సలుపుతూ
చలికాలపు
ముసురు.

నువ్వో...

ప్రపంచమంతా మనలో ఉన్నట్టు తోస్తుంది 
మనల్ని చూసుకున్నప్పుడు
భరోసా ఇస్తున్న క్షణాలు నిన్ను నీలో దాక్కునేలా చేస్తాయి
చీకటీ కురుస్తుంది 
నల్లగా మెరుస్తుంది
ఓ ప్రకృతవ్వాలి నేనిప్పుడంతే
మంచు కాల్చే వెన్నెలరాత్రుల్లో నేనూ ఉంటాను నీతోపాటు 
కుక్క పిల్లలో 
పిల్లి పిల్లలో పసిగా నవ్వుతాయి నన్ను చూసి
ఒక ఒళ్ళు విరుపు ఇష్టంగా తమదవుతుంది అంతే
ఇక అప్పుడు నా కళ్ళూ మెరుస్తాయి ఒక దట్టంగా
కుండీల వెనకాలో మొక్కల సందుల్లోనో భయం భయంగా చూస్తూ లోకానికి తమను పరిచయం చేసుకుంటూ నాతోనూ చేతులు కలుపుతాయి 
నేను ఇక వాటిలో 
అవి నాలో 
నువ్వొచ్చావు ఏంటి అంటూ అప్పుడు
ఇదిగో ఈ చలిరాత్రి వేళప్పుడు కొంత ప్రేమగా చావడం నేర్చుకున్నాం
అవును 
చావు అంటే మాటల్లో మనం చంపుకున్నపుడు మళ్ళా ఒకరోజు కొత్తగా చస్తాంగా 
నువ్వు నాలోకి నేను నీలోకీ కురవలేనప్పుడు అలా ప్రేమగా చస్తాం ఒకసారి
ఒక్కోమారు చిన్న పలకరింపు కూడా గోడలే కడుతుంది మనసు పడిపోకుండా 
అలా ఎన్నిమార్లు నువ్వు ఓ దడవ్వలేదు నాలో
నేను స్రవించిన ప్రతిసారీ కళ్ళలో కురుస్తావు నాతోపాటుగా 
తొలిపలుకు ఏదో మోసుకొస్తావు ఎప్పట్లా కాకుండా 
నేను నీలో పుట్టేలా చేస్తావుగా 
అప్పుడు ఉషస్సులు కురవాలి సదా 
నీ హృదయంలో గడ్డకట్టాలి నేను కొంత దైర్యంలో 
ఇప్పుడిలా భళ్ళున రాలడానికి ఇంకేం అక్కర్లేదు 
ఒక నేను 
నువ్వు 
కొన్ని సగం కళ్ళ ప్రాణాలు.

ఇంకెలా...

అప్పుడెప్పుడో ఒకళ్ళనొకళ్ళం విదిల్చుకున్న జ్ఞాపకం
బతుకు పట్టాల కింద చిక్కగా నలిగి అతుకులేసుకున్న శరీరం
సూరీడు విరజిమ్మిన కుప్పల వీర్యంలో రోజంతా వెలుగుతున్న నేను
చీకట్లకు తలకొరివి పెడుతూ స్ఖలించని కాపరినై నా దేహాన్ని నువ్వూ నేనూ కలిపి పేర్చుకున్న అందమైన చితి మంచం మీద ముచ్చట్లాడుకున్న రతి చక్రవర్తులం మనం కాదా

దూపంలో తడిసిన నీ కురుల వాసాల కింద నేను మిగుల్చుకున్న శల్యసంపద నీ పేరున రాసిన వీలునామా ఇప్పుడు నాలో జేగూరు రూపమెత్తి వృషణాల వెచ్చదనంలో కాల్చుకున్న మర్రి చేతులు

సరే ఇక గాట్టిగా ఏకిభవిద్దాం చచ్చేలోపు నువ్వొచ్చెలోపు
కళ్ళెం తిన్న తల సోరుగులో వేలాడే నవీన నాడులు ఇప్పుడే కదిలి పడుకున్నాయి ముభావంగా

తిమిరం పూసిన నేలపువ్వు నువ్వు
నాట్లు నత్తలు పాకే నేను
ఎలా ఇంకెలా విదుల్చుకోను
నన్నెలా మిగుల్చుకోను
మొత్తం నువ్వే అయ్యాక

అన్నీ అలా

రాత్రి పగలు ఒకేలా ఉన్నాయి నాకిప్పుడు
కళ్ళన్నీ నిశాచరాలయ్యాయి
ఇంతకు ముందు కొత్తగా పలకరించే ఉదయం ఇప్పుడు 
అలవాటుగా పడమటకు వెళ్ళిపోతోంది

మగతగా ఓ నది
నిండా కొన్ని అలలు నా కాళ్ళను తడుపుతూ ఉండేవి ఒకప్పుడు
ఇప్పుడు నన్ను తోసుకుని వెడుతున్న నిశ్శబ్దం
ఏ ఒక్కటిగానో నిలబడడం నేర్చుకున్న చెట్టు
నన్ను చూస్తూనే కౌగిలించుకునే చెట్టు ఇలా చేతులు ముడుచుకుంటోంది

సరే
మట్టితో సంభాషించడం మొదలెట్టాను
అడుగులు పడగానే రివ్వున ఎగసే అలల తుఫాను లేదిప్పుడక్కడ
కొంత శూన్యం మరికొంత స్తంబించిన గాలి
అరచేతుల అంగుటా పరిచి ఎత్తుకున్నా ముఖానికి అంటడం నప్పలేదు

ఇంకా నడుస్తూ
సజీవ సమాధుల వద్దకెళ్లా
గంభీరతలో మునిగి తెల్లగా నవ్వు నన్ను చూస్తూ
ఏం అని అడగలనిపించలా
అలాగే కొసరు దిగులు మనసంతా నింపుకుని పలకరించా
అటు తిప్పిన చప్పుడు

అదుపుతప్పిన నేను
నన్ను నేను తమాయించుకోవడం
మామూలైపోయింది

ఇప్పుడొక్కటే ఘనిభవిస్తోంది
ఆత్మ

L

ఎప్పుడంతం...

కళ్ళలో కూలిపోయిన నీడలు
పడగలు విప్పిన మోహపు శవాలు
చుట్టూతా

అగ్నికాహుతవని అంగాలు
నాలో అంతమయ్యే వేళ
ఎన్ని గొప్ప హృదయాలో
ముసుగుల పందిరి కింద

ఎలాగోలా స్కలించడమేగా
నా కొంతలో ఇంకొంత
మనసు పరిమళ రుచి తెలియని
నాలుకా సర్పాలు
యోని సామ్రాజ్యంలో

కత్తుల జూలు
మాటల వడపోత
నిండా కప్పుకున్న కొత్త శాలువా
కోరికల ఖజానా

అవును నీకింకేంటి
కావడం
కాసిని నిముషాలు
ఎక్కడో చోట

కనిపించని బాధాతప్తత
నివురుగప్పిన నగ్నత
నీ ముందు నాట్యమాడాలి
ఇవాళ

గడ్డకట్టిన మంచుపూలు
మరోసారి మోకరిల్లుతూ
ఇంట్లో
వంట్లో

చెదల ధూలాలు
చెట్టు మొదళ్ళలా
ఒక మొల
నన్నార్పేస్తూ
నిందిస్తూ
తను నిలబడుతూ

మళ్ళీ

ఇంకోసారి కొత్తగా మొదలెడతాం మళ్ళా  ఆగిపోయిన చోటి నుండే
నా నుండో నీ నుండో కొన్ని పదాలు పుడతాయి
మన చేతులకు పని చెబుతాయి
పసి వేళ్ళు అలిసిపోయే దాకా రాస్తూనే ఉంటాం
నీళ్ళల్లో సగం తేలుతూ సముద్రాన్ని శాసిస్తాం
ఈ అక్షరాలు కూడా అంతే అన్నీ రాసేశాంలే అనుకునేలోగా ఇంకొన్ని బుల్లి పదాలు పుట్టుక మొదలవుతూనే ఉంటుంది
కొన్నాళ్ళయ్యాక పాత డైరీలనో
అమ్మ దాచిన చిత్తు కాగితాల్లోనో మనల్ని చూసుకుంటాం
మనమేనా వీటిని రాసింది అనుకోక మానం
అప్పుడు ఇంకో ఆలోచన మెదడునూ మనసునూ తొలిచేస్తూ
ఇంకా రాసుండాల్సిందే ఇక్కడే ఎలా ఆపేశాం అనే తపన అంతరాళంలో భావుకతై
కన్నీళ్ళై కవిత్వమై ఇలా పారాల్సిందే కాగితాలు పడవలయ్యే వరకు
మన మునివేళ్ళు వాటిని వదలాల్సిందేగా మనసు సంద్రంలో తెరచాపలు తెంపేసి
ఆగని సేలయేళ్ళై నిశ్చలంగా నిమ్మళంగా మనల్ని పరాయి పెదవులతో చదివించాల్సిందేగా
తెలియని తేలికైన బంధాలను అక్షాలు మళ్ళా దృడంగా మొదలెడతాయి
ఇలా ఇప్పుడు మొదలెడతాం ఇంకోసారేప్పుడో ఆగిపోయిన చోటి నుండి.

స్థాణువైన శాంతిలో సేద తీరుతూ నువ్వే సమస్తం నీలో సకలం
అణువు తనువు ఆకసపు పందిరి కింద నన్ను నీలో తడిపేసుకుంటూ
నిన్ను నాలో అల్లుకుంటూ
ఇంకెలా ఉండడం నువ్విలా పక్కనుంటే నుదురులు నిమురుకోవడం తప్ప
కాస్త ఇష్టం 
ఇంకాస్త మనతనం
రా.. యిద్దరం మాట్లాడుకుందాం వర్షం రాని మాటల్లో స్వచ్చంగా తడుద్దాం ఓసారో కొన్ని వేల సార్లో
నిత్యం ఇలా నడవడం కొంత దూరం చేతులందని చెట్ల కిందుగా
పూలు రాల్చుకుంటూ ఒకరిలో ఇంకొకరం పరిమళించడం కొత్త కాని ఇంకొన్ని రోజులను ఇప్పుడు కట్టుకుంటూ జీవిద్దాం.

ఒక మనం

ఒకసారి సంభాషించడం కూడా కష్టమే మన ముఖాలు ఒకరికికొకరు అలవాటు పడిపోయాక
పొద్దున్నే లేవడం
న్యూస్ పేపరుతోనో
నీలపు రంగున్న ఆకాశంతోనో
మనం మాట్లాడుకుంటాం
మనిద్దరం అనుకుంటూనే ఉంటాం బోళ్ళు చెప్పుకోవాలని కానీ తెరచిన కిటికీ రెక్కలమే అవుతాం ఎప్పుడో తెరుచుకుంటాం ఒకరికొకరం
ఎదుపడుతున్నప్పుడల్లా నీ ముఖంలోకి నా ముఖం చొచ్చుకుపోవడం
అంతర్లీనంగా నీకేదో నేను చెప్పాలనుకోవడం నువ్వు నాతో...

అప్పుడు ఇలా ఉంటాం
hey
హా చెప్పు

అదీ...
ఏంటి?
సాయత్రం అలా నడుద్దామా మనం ఒకసారి
ఒక smiley
గుండెలో జీర నాలో

ఇదేంటిప్పుడు  కొత్తగా
దూకుతున్న జలపాతం
ఒంటరి గది
గదంతా నిండిన vacuum

తను ఒక పక్కన
రెండు కుర్చీలు
వాటి మీద కూర్చున్న కొంత గాలి

yes dear
ఇందాక ఏదో చెబుతున్నావు
రాత్రి ఎక్కడికెళ్ళావు?
ఎక్కడికీ లేదు...
బాల్కనీలో మొక్కలకు నీళ్ళు పోస్తున్నాను

బిగ్గరగా ఒక నవ్వు
.
.
.
.
ఎందుకంత నవ్వు
మొక్కలతో నువ్వు ....
అవును మొక్కలలో నేను
చేతులు కలుపుకున్నాం
ముచ్చట్లాడుకున్నాం
నీళ్ళు పోసుకున్నాం
నేను తనకు
తను నాకు
ఆకులు విదిలించి
feel of fragnance ఎంత బాగుందో

హ్మ్ ఇంకా ఏం మాట్లాడావు
మట్టీ
వేర్లు
కాంతి
అంతేనా...

ఇక
వానలో తడిసాం చాలాసేపు
నువ్వప్పటికే పడుకున్నావు నీలోకొద్దామంటే
నన్ను ఓంపుకున్దామని చూసాను రాత్రిలో నక్షత్రాలుగా
చిక్కని చీకటిగా అద్దుకుందామని ఎంతసేపు చూసానో
కళ్ళు తెరలు తెరలుగా గడ్డకట్టడం
కలలను పారబోయడం నాలో నీలో

stalker your
means...
your messedup with shit of thoughts
we are actually...

ఇక ఇప్పుడేమిటి
నువ్వూ
నెనూ
మనం ఇంకోరోజుతో..

అద్దాలం

కొన్నిసార్లు అద్దాలమవుతాం మనం
వీపులు ఆనించిన దర్పణాల గుండా ప్రసరించలేము అంతే పూర్తిగా
పత్రహరితం అంటిన ముఖాలుగా ఎప్పుడూ నవ్వుతూనే ఉంటాయి
మంచులా కరగడం మళ్ళా ముడుచుకుపోవడం మామూలే
గదులు మాత్రం కడుగుతాం ప్రతిరోజూ
మనసునింకా కడగలేకపోయాంగా
ఎప్పుడో ఏర్పడ్డ పగుళ్ళు ఇప్పుడెలా మానిపోతాయి నువ్వొచ్చావని
వసంతంలా మారే సమాధులం అసలు కాలేము కాలానికి వేలాడే దూలాలమ్
అర్ధం కాము తిరగేసి చదువుకునే దాకా
కుండీలలో అందమైన పేడ పురుగులకు గొడుగులవడం అంత సులభమేమీ కాదుగా
చేతుల ఆకులవ్వాలి
చుట్టుకోని వేర్లవ్వాలి
ఒక తడికౌగిలవ్వాలి
అంతే ఇంకేం అవసరం
మసగ్గా మాట్లాడుకునే మాటలన్నీ ఇప్పుడు తెగిన తాబేళ్ల నడకలు
నేర్చుకుందాం ఇంకోసారి తడవడం
తనువులను తగలేసే ప్రక్రియకు అంత్యక్రియలు చేయలేని శవాలమేగా ప్రతిరోజూ
నన్నలా  ఉంచేసిన ఖాళీతనం మెదడంతా మచ్చిక కాని ఆలోచనలు
గాలిలో ఊగే ఎండిన పూల దేహాలు నాకిష్టం గుమ్మాన్ని పట్టుకునే ఉంటాయి నువ్వొద్దన్నా
ఓ రాత్రి కావాలి ఇప్పుడు నల్లగా నవ్వడానికి
పగలంతా పళ్ళు కట్టుకోవడానికే ఈ శ్రమంతా
ఈసారి  ప్రసరిద్దాం ముందు జాగ్రత్త చర్యలో ముగిసిపోకుండా

వాన

రోడ్డు మీద నడుస్తున్న నేను
నన్ను పలకరించరించడానికొచ్చిన ఒక ముసురు వాన
తుంపరలన్నీ మట్టిలో తడుస్తూ తొణికిసలాడే మొసళ్ళు
ముఖం మీదో
చేతుల పైనో భళ్ళున పడి జారిపోవడం
చొక్కా జేబులో గుప్పెడు మన్నీళ్ళు
ఇంట్లోకొచ్చాక ఒక తడి వాసన తల నిమిరిన నా చేతివేళ్ళకు
చీమలు పాకిన ఆకులు పడవలై అక్కడక్కడే
బాల్కనీ అంతా నిండిన కొత్త నీళ్ళు
తడిసిపోయిన కాగితాలు పుస్తకాల్లో దాక్కుంటూ రంగులను విసిరి ఎక్కడో జల్లుతాయి
నిన్నూ నన్నూ ఒక్కసారి కదుపుతూ
పచ్చని అడవిలో అడక్కుండా కురిసిన శబ్దం
కీచురాళ్ళ సంగీతం వినబడీ వినబడకుండా
మసకగా అడుగులు మన్నురోతలో
రేగడి కళ్ళను తెరుస్తూ మూస్తూ
రెండు చెక్క తలుపులు కిర్రున బతికిన చప్పుడు నాకెందుకో  మరోలా పోస్తూ
చెవుల రెక్కలు వింటున్న విహంగాలు నా వాన మాటలు
లోనెక్కడో ఇంకా కురుస్తూ

కిటికీలోంచి

ఒక రాత్రి
కొన్ని నిశ్శబ్దాలను మింగిన గంభీరం
చీకటిని కలలుగా కళ్ళలో పోసుకున్న స్తబ్ధత

ఒక ఉదయం
వాకిళ్ళలో పచ్చగా కురుస్తూ
చలి పిచ్చుక కప్పుకున్న కంబళి గూడు
ఎవరినో ఎప్పుడూ అల్లుతూ
తెగిన కొన్ని వెంట్రుక రెక్కలు
తనకెప్పుడూ చేతులేగా

కిటికీలోంచి దొర్లి పడిన నా ఆత్మ
ఇప్పుడింకోసారి తేలికవుతూ
దూది రెమ్మవడం కొత్తేమి కాదు

కాలువలో కొన్ని ఊపిరులు
శ్వాసలుగా అస్తమయం
చూసావా ఆ శూన్యాన్నీ ఎలా నిండుకున్నదో

ఒక గమనం
మాటలను మోస్తూ శ్రమించడం మనకోసం
స్ఖలించిన దుప్పట్లు
వంటిపై ఆవిరవుతూ
తేనె పళ్ళ జననం

మరో
రాత్రి
వేకువ ఎప్పుడో ఇలా

sometimes

ఒక్కోసారెప్పుడో కొంత శాంతి అనబడే దారమొకటి చుట్టుకుపోతుంది
సమూహంగానో
అసమూహంగానో

నువ్వొక్కడివే కాళ్ళ బొటన వేళ్ళను బ్రతిమిలాడుకుంటూ గోళ్ళ శిరస్సులో అచేతన చేదన మొదలెడతావు
సర్దుకున్న అలమరానో
అందులోని అరలో గజిబిజిగా తయారవుతాయి

డాబా మీద ఖాళీగా ఉన్న గాలిని ఒకింత నీలోకి తీసుకున్నాక కాస్త సుఖపడడం నేర్చుకుంటావు

అప్పటికీ పెచ్చులూడిన దేహాలు కొన్ని గోడకు అతుక్కున్న పేగుల్లా వేలాడడం
నీ మనసు నిశ్శబ్దంలో ఊగిసలాడడం చూస్తుంటావు

మెట్ల మీద రేగిన ధూళి నీ పాదాక్రందనలై వినబడడం నీకు తెలియదు చాలాసేపటిదాకా
 
వదిలేస్తూ
విడివడుతూ
నేస్తూ
పేనుకోవడం బాగానే

మండువాలో జరిగే పరీక్షలకు ఎదురయ్యే షికాయత్ల పద్దు గుర్తేగా
జాగో ఫిర్ సచ్చా ఇన్సాన్ బన్ నే తక్

ఒక రాత్రి

ఒక రాత్రి మొదలవుతుంది మళ్ళా ఎప్పుడో
రోజంతా పనిచెసిన కనురెప్పలు అప్పుడప్పుడే తలుపులేసుకుంటాయి
రెక్కలలసి పోతాయి
ఉద్వేగాలను,దిగంతాలనూ మింగిన చీకటి ఇదే
ఇప్పుడిక్కడ ఒక్కసారే ఊడిపడింది
తడిశామో ఆరామో
తనువులను మాత్రం ఇలా ఈ శూన్యంలో పరిచాం
వెలిగించిన కొవ్వొత్తులు ఒక్కొక్కటిగా ఒత్తులార్పుకుంటూ కొండెక్కుతాయి
వాలు కుర్చీలన్నీ ఖాళీ స్మశానాలవ్వడం
ఎవరో ఒకర్ని కూర్చోబెట్టుకోవడం మామూలైపోతుంది
అలా వరుసలో నిలబడ్డ నక్షత్రాలన్నీ ఉరితీతకు సిద్ధపరచుకుంటాయి వాటంతటవే
తోకచుక్కలై ఇక్కడే ఎక్కడో రాలిపడతాయి
అప్పుడు అదే రాత్రి ఇంకోసారి చిక్కబడుతుంది
తారు డబ్బాలో ఇంకొన్ని కంకర్రాళ్ళు స్వరాలవుతాయి
గుండె  చప్పుడు వినగలిగేంత దూరంలో ఒక చెవి
నీ ముందు వేలాడే పాపిడి బిళ్ళలు
మళ్ళీ రాస్తాం కొన్ని పేజీలను అరువు తెచ్చుకుని
బాధనంతా ఒలకబోసి తేలిక రెమ్మల్లా తడారుతాయి
ఒక రాత్రి
కళ్ళు తీరిగ్గా
శరీరం మరో కక్షలో

గాజు రేఖ

జీవితపు సరంజామా ఎప్పుడూ ఒకింత ఖాళీగానే నిండుకుంటుంది
కొన్నాళ్ళు పోగేసుకున్నవన్నీ ఒక్కసారిగా కోల్పోవడం
వాటిని వెతుక్కుంటూ మళ్ళా కొంత దూరం నడవడం అరికాళ్ళనేసుకుని
భుజాల దిళ్ళను తడిపే ఒకానొక అశ్రుధారలను కక్కుతూనే ఉంటాం కళ్ళతో
ఏదో చెప్పాలనుకుని బయలుదేరతామా అక్కడే ఆగిపోతాం మనసు తెగిపడిన ముక్కలను మళ్ళా మళ్ళా సమకూర్చుకుంటూనో ఏర్పడతాం
గాజుగదుల్లో వెలుతురు రేఖలు వక్రీభావించాక నువ్వో నేనో తుడుస్తాం అరచేతుల గుడ్డలను కత్తిరించి
ఇదేదో బానే ఉంది ఒకసారి కరగడం
ఘనీభవించడం తూర్పునో పడమరనో తుదిగా రాలిపడ్డ రేఖాంశాల వైశాల్యాలను గతాలతో కొలవడం అలవాటయిపోయాక ఇక ఏమి ఉండదుగా
నిర్లిప్తాలనో
నిర్మానుషాలనో ఒక్కొక్కటిగా వడగొడుతూనే ఓదార్చుకుంటాం
కాసేపు కనిపిస్తాం మనం కాని ఇంకో మనంగా
అప్పుడంతా కరివేరెమ్మల సుగంధమే గదుల నిండా
పొద్దున్నే మంచు పట్టిన ఉయ్యాల బల్లమీదో
తడుస్తూ ఆరుతూ ఉండే కుక్కపిల్లల నుదురు మీదో బతికేస్తాం
ఎంత వద్దన్నా అక్కడక్కడే మనల్ని మొదలెడతాం ఇంకోసారి

నీరెండ

కొన్ని ఉదయాలు
స్తబ్దత ఉన్న తరంగాలుగా
ఆకులపై రాత్రి విడిచిన గుర్తులు మంచుబిందువులై ప్రసవించడం
నీ కళ్ళలోనో నా చేతుల్లోనో ఒక్కోసారి తేలికగా ఇంకాల్సిన నుసులు
అలా ఎప్పుడో నేనూ తడుస్తాను నువ్వు లేకుండానే
అందంగా కొన్ని ఉమ్మెత్త పూలు ప్రతిసారీ ఆత్మహత్య చేసుకుంటూనే నీ చూపులు దాటి వెళ్ళినప్పుడల్లా
సరే ఇక సముదాయించాలిగా నువ్వో నేనో
మన మధ్య కొన్ని సంజాయిషీలను నిలబెట్టడం
విచ్చిన్న ఆత్మలుగా దిక్కులనంటడం కళ్ళరాళ్లు
మనం కూడా విగత జీవులమేగా అప్పుడప్పుడూ
రెప్పల కిటికీలను బలవంతంగా మూసినప్పుడల్లా
ఎందుకో స్మశానాలను కూర్చోబెట్టుకోలేము పక్కన
స్వచ్చంగా సంధి చేస్తున్నా
ఇప్పుడు మళ్ళీ పుడతాయి కొత్త సమాధులుగా
ఒకప్పుడు జీవించిన మరణాలు

పింగాణీ ఆత్మలం

అసంఖ్యాకమైన ఆలోచనలు నీలో నాలో
దిశానిర్దేశాలు ఇప్పుడు
పాడుబడ్డ ఒక పాత్ర మన ముందు చేతులు కట్టుకుని
నువ్వూ నేనూ జీవాలను అందులో పారబోశాం ఎప్పుడో
ఇప్పుడు మిగిలింది కేవలం మనం అనబడే మనం మాత్రమే
తీగలుగా వేలాడతాం ఒకరికొకరం ప్రశ్నార్థకాలుగా
రోజులను ,సంవత్సరాలను వెనకాల పోసుకుంటాం
రక్తమో
చిక్కని అనిశ్చిత వీర్యమో
మళ్ళా నీలానో నాలానో
గడ్డకట్టి స్రవించని గర్భాశయాలు ఇరువురి తలల్లో మోస్తూనే ఉంటాం
ఎవరికీ అర్థంకాము అలా ఉండిపోతాం కొన్నాళ్ళకి
అయిందా అంటుకట్టడం అని నువ్వో నేనో అడగక మానం
ప్రత్యర్థులూ మనమే
స్నేహితులమూ మనమేగా
నింపాదిగా నిండుకుంటాం అప్పుడప్పుడూ
మనసు పగలడం అంటూ ఏమి ఉండదు
అది రాతల్లో భ్రమగా మాత్రమే
ఏ రాత్రో ఒద్దికగా కాలుతాం ఇరువురం ఒకరి ఆలోచనల్లో ఇంకొకరం
అప్పుడు కూడా ఒద్దికగానే ఉంటాం ఇంకోసారి మాటలను పేర్చుకుంటూ
ఇప్పుడొక అ|సంతృప్తి ఒకింత ఖాళీల్లో ఒలిగిపోయాక
ఇప్పుడు రెండు పార్థీవాలం
నిజం కదూ

చెట్టుగా ఏర్పడ్డ అణువు

ఆకుల ముంగురులు
చీటికీ మాటికీ
ఉదయిస్తూ అస్తమిస్తూ

ఎటోకటు పచ్చగా
ఊగుతూ
కొండంత గమనాన్ని
తనలో ఇముడ్చుకున్న వాసవి

తేనె సంచులను గర్భమై మోస్తూ
పదేపదే కాస్తూ అప్పుడప్పుడూ
పగిలిన పళ్ళలో గర్భశ్రావమవుతూ
మళ్ళీ మళ్ళీ తనను తాను కూడగట్టుకుంటూ

కాండపు యోని
పసర నెత్తురు కక్కుతూ
వేర్ల మధ్యన ఆరుతూ అంతమవుతూ
ఇంకొన్నిసార్లు  మట్టిలో కొవ్వొత్తిలా
వెలుగుతున్న ఆవిరి
వర్షం పడ్డప్పుడల్లా ఏడుస్తూనే

ఆనందమో దుఃఖమో
ఎప్పుడూ నవ్వుతున్న యోగిలా
గొడ్డలి అంగాలు నిరంతరం చీల్చినా
స్థబ్దుగా సడలని ఓ సంకల్పాన్ని కూసింత
పోసుకుని అక్కడే అలానే

నెలవంక పారబోసిన అరవెన్నెల
తనకో తనువుకో
అంటూ అనుకుంటూ పిందెలై
పరువాలను ఆరబెట్టిన వసంతం

నీకు నాకు నడుమ వారధి నేనంటూ
వణికే ఒక అందమైన వానపాము నా చెట్టు
నమూనాలు ఆ పక్కనో ఈ పక్కనో వెతకాలిగా
కొంత సమయాల తరువాత ఇప్పుడు కొన్ని గుర్తులు దాచుకుందాం.

అవ్యక్తాలు

కొన్నిరోజులు ఒకప్పుడు నిశ్శబ్దాలు నిజాయితీగా మాట్లాడేవి
కాలం ఎదురుచూపులు నీకు నాకు తెలియని వేళలు
తీరాలను ఇద్దరం పంచుకునే భుజాలు పక్కపక్కగా నవ్వేవి
చప్పట్లను లెక్కెట్టే ఆ క్షణాలు ఒకరికోసం  ఒకరు పోసుకునే ఇసుక తలంబ్రాలు మనసు మూలల్లో ఎప్పటికీ అందమైన కెరటాలే
కులాసానా
కుశలమేనా అనడిగే మనసువాసన పసిగట్టే ఉత్తరాలు నా ఇంటా నీ ఇంటా హస్త రాతలయ్యేవి
డైరీల మధ్యన ఖాళీలలో ఇమిడిన క్షణాలు అచ్చులు పోసుకున్న నెమలి పిల్లల్లా నిన్నో నన్నో తడుపుతూనే ఉంటాయి గుండె గతుకుల్లో
ఇప్పటికీ అవే జ్ఞాపకాలు ఇరుపక్షాలలో బయటపడని కవనాలు
నిన్నటిని నేటికి చూపిస్తూ నిన్ను నాకు ,నన్ను నీకు మరచిపోని కొత్త మనల్ని కొంతైనా కట్టుకునేట్టు చేస్తాయి
ఎర్రసింధురాలు నా కళ్ళలో మెరిసే సీతాకోకచిలుకలు రంగులద్దని ఆత్మలు
కుప్పపోసి కడిగిన చినుకులు కదా స్వచ్చంగా గుబాళింపు ఎప్పుడూ గుర్తు చేస్తూ
దూరాలు పెరిగినా ఆ మనం ఇలానే ఎక్కడోకక్కడ ఉత్తరాల మధ్యన చూసుకుంటూనే ఉంటాం మనసు తడిసినప్పుడల్లా

పరాన్నం అనబడే ..

తను ఎప్పుడూ
ఒకేలా కనబడుతుంది నాకు

వంటింట్లోనో,వాకిట్లోనో తన దేహం
ఎప్పుడూ ఏదోక వ్యాపకంలో

కంట్లో కనబడని నలుసులెన్నున్నా
ఒక నవ్వును నిరంతరం కన్నీళ్ళలో ఉంచుకుంటుంది

నాకో తనకో ఎప్పుడోకప్పుడు
కాసింత ఖాళీ దొరికితే తీరిగ్గా
పలకరించుకుందామని ఎన్నోసార్లు అనుకుంటాం

సాయంకాలం ఆకులపై కురిసే
ఆకుపచ్చని ఎండలా తను
స్వచ్చంగా మెరుస్తుంది

అలసిన ఆ వ్యక్తి మా అందరికీ తెలిసినా
తన ఉనికిని నిలబెట్టే
యత్నంలో
ఒక పరాన్నమయింది

ఒక

నిర్విరామ క్షణాలు కొన్ని మనలో కలుషితమవుతూ
కోల్పోవడానికి సిద్ధంగా ఉన్న ఒక మస్తిష్క రైలు బండి నీలో నాలో ఎప్పుడూ ఆగుతూనే ఉంటుంది సంకెళ్ళను కంటి తెర మీద చూపిస్తూ
గీతలు గీస్తూ పద్దాకా ఓ బలపం అవుతూ రాసిన హత్యాక్షరి
కొత్త పుర్రెలను బిగించుకున్న సందడి మెదడు సంతలో తీరనే లేదు
ఎగువ దిగువ తరంగాలు వరుస కడుతూ కంపనం
ఇంటిగ్రిటీ నాలో ఎక్కడో వెతుక్కునే ఆత్మనై  ప్రతి సాయంత్రం కొంత మట్టిని వంట్లోకి తీసుకునే నిశ్శబ్ద కెరటంలా ఎక్కడో చోట పడడం నాకు తెలుస్తూ
ప్రణాళికలు ప్రవచనంలా నానుతూ బూరుగు బరువుతో ఇంటి నిండా రాలాల్సిందే ఈ సమయం
చిక్కబట్టిన మొండాలు తడియారకుండా అక్కడక్కడా పడ్డప్పుడు చేతుల్లో లెక్కెటడం అలవాటు కాదేమో మరి
జ్వలిత మేఘాలు ప్రజ్వలించిన చినుకుల్లా దూకడం అందమైన పిల్లిలా చెదిరి పడడం
ఇంకోసారి ఇప్పటిలా కాదు కసంసే అన్న నాలుక వీపుపైన బాణపు గుర్తులుగా ముద్ర పడే ఉంటుంది ప్రతిసారీ
కావాలంటే తిరిగి చూసుకో ఖాందానాలో మగ్గిన శవాలను పలకరించు ఓసారి
నిష్కలుషిత స్వప్నం తెల్లారి చూపెడుతూ

అందమైన ఖననం

నచ్చడం నచ్చకపోవడం అంటూ ఏమి ఉండదు పెద్దగా
నీ ఆలోచనలను నేను పంచుకోనంతే
నాలోకి నువ్వు రాలేవంతే
ఇద్దరమూ ఒకేలా ఉంటాం కాకపోతే కాలిపోయిన శవాల్లా
మళ్ళా ఒకళ్ళ ముఖం ఒకళ్ళకి ఎప్పుడూ నప్పుతూనే ఉంటుంది
నువ్వో నేనో మన కాళ్ళ కింద అరచేతులవుతాం కొంచం ఆసరాగా అంతే తేడా 
నీలో నిండిన మృదుత్వం ఇప్పుడు నాలో నిండుకుంది బియ్యపు డబ్బాలో తలలు వాల్చిన గింజల్లా
నావెనక నీవు నీ వెనుక నా అనబడే ఇంకో నేను ఎప్పటికీ ఉంటానే ఉంటాం 
ఇది స్నేహం కాదు 
ప్రేమ కాదు 
మోహం కామం అసలే కాదు 
దేహాలతో కాకుండా ఆలోచనల్లో రమించడం 
మాటలతో ఒకటవ్వడం
రెండు చేతులూ ఒకేలా రాయడం 
కలిసి కురవడం అంతే

నేను నీలో పుట్టడం 
నువ్వు నాలో ప్రాణించడం  బాగుంటుంది కదూ ఇలా 
ఎన్నాళ్ళు శరీరాల మీద రాసుకుంటాం మోహాల రొచ్చును
కొనాళ్ళు మంచి సమాధులమవుదాం అనిర్దేశిత దారి చివర్లలో 
తెల్లగా నవ్వుకుంటాం నీకూ నాకూ వినబడేలా 
ఇరు పుర్రెల మీదా కొన్ని గడ్డకట్టని రక్తపు చుక్కలున్నాయి 
పద్దాకా అంటుకడతాం కొత్త మంచు ఖండల్లా 
లోకా అసమస్తo నువ్వూ నేనూ

కారణాలేం ఉండవు మనకు
ఇరువురుం బూడిద దిబ్బల మీద నిలబడ్డ అందమైన దిష్టి బొమ్మలమే
అంత అందంగా నల్లగా నవ్వడం మనకు మాత్రమే తెలిసిన భాష
తెల్లగా పళ్ళికిలిస్తూ వీపు వెనకాల కొన్ని కట్టెలు కాల్చుకుంటాం

జననం 
ఖననం 
మనకిది మాములే 
మళ్ళా ఎప్పుడో కొన్ని సాయంత్రాల మరణం తరువాత చీకట్లో మెరిసే ఆత్మలమవుతాం.

Soil Rain

Outside at the open land the Smell of soil
As a consequence of Yesterday night’s rain
However I tried to obstruct it perched as a memory
In the pages of heart
In the trance of wet green leaves of all the body
A honey tingling in enrapture
Like a spring that pats and goes now and then
For this rain
Amid the dark clouds a tune with a bang
Sweet to soul to listen
Another dais with in the deep of heart
Many a flower dropping their petals
Spread on the lonely path with contentment
Removing the veil of darkness the sky
Giving for taste the seeped droplets of water
Some relaxed in the cup of hands
When the main roads became short
As if the paper boats made in the childhood
Still go on roaming somewhere
A sweet signature in this rain
Again
Crores of seeds await in my eyes to germinate
Waiting for the churning of clouds
Somewhere in the future

నేనిలానో ఇంకోలానో

నేనిలానో ఇంకోలానో ఉంటాను

ఉండాల్సిందేగా
నీకు నచ్చేలా ఉండడాన్ని నిరసిస్తూ ఎంతకాలం ఇంకా
నా దారిలో నేను బతుకుతూ ఉంటే ఏమైందో తెలియని ఒకానొకచోట ఇద్దరం కూర్చున్నట్టు
అనిపిస్తూ ఉండడం ఏమిటి?
నేను మళ్ళా అంతరంగీకరించుకోవడం ఎందుకు?
పగలో రాత్రో పుడతాను నాకు నేనుగా
మళ్ళీ ఎప్పుడో రమిస్తాను నాలో నేనే
ఇక నీ గురించి ఏం చెప్పను
నా చేతులన్నీ నిన్ను తాకడం,తాకినట్టు భ్రమించడం నావల్ల కాదు
పైకి మాత్రం ఇద్దరం ఒకేలా కనిపిస్తాం
ఎప్పటికీ మారం
కొత్తగా చెప్పేదేముంది ఇంకా ఎప్పుడూ ఉంటూనే ఉంటాం ఇలానో మరోలానో

నాలోకో నీలోకో ఎప్పుడోకప్పుడు ప్రయాణిoచాల్సిందేగా  ఒకరికొకరం ఇష్టం ఉన్నా లేకపోయినా
ఏదోకరోజు నా మనసు కొంత ఇష్టాన్ని పోసుకుని నీమీద కురవడం అంత బాగోకపోవచ్చు
ఎందుకంటే ఇప్పటి దాకా ఎవరి సమాధుల్లో వాళ్ళుoడి ఇలా ఒక్కసారిగా తవ్వుకోవడం ఎందుకు
కాసేపయ్యాక మళ్ళా నచ్చుకుoటాం నువ్వూ నేనూ
ఒకసారి నడుస్తాం,నవ్వుతాం ...నడకా నవ్వూ మామూలే మనమే కొంచం కొత్త

ఇలానో ఇంకోలానో
మళ్ళా కలుద్దాం

గది కిటికీ

ఒక్కోసారి సగం తెరిచిన గది కూడా మాట్లాడుతుంది

తన కడుపులో ఉన్న కిటికీలు బయట ప్రపంచాన్ని పూర్తిగా  మింగనూ లేవూ కక్కనూ లేవూ
అటూ ఇటూ  కర్టన్లతో కప్పుకుంటూ చూస్తుంటాయి నిన్నో నన్నో
ప్రతిరోజూ కొన్ని ఉదయాలనూ సాయంత్రాలనూ నా కళ్ళలో పోసి పోతుంటాయి
నుసులు పట్టిన నుదురు కన్నాల్లో నులుముకుంటూనే ఉంటా
నిన్నటినో రేపటినో తలుచుకుంటూ  కూర్చుంటాను బూజు పట్టిన మూలల్లో
రెక్కలు తెగిన సీతాకోకచిలుకలు కొన్ని గోడ మీద పాకుతూ కనిపిస్తాయి నా ముందు
వాటి రక్తపు చుక్కలు నా పక్కగా నదులవుతాయి
అందంగా కూస్తూన్న బల్లిపిల్లల పలకరింపు నాకు కొత్తేమీ కాదు
గొంతులో వెక్కిళ్ల శబ్దం అప్పుడప్పుడూ పరావర్తనం చెందుతూ
నేలకతికించిన నాపరాళ్ల సందుల్లో దాక్కోవడం బాగా గుర్తు
ఇంకని  సున్నపు చెమ్మ గదంతా గంధమై పులుముకోవడం చూస్తుంటాను
పగలో రాత్రో బిగ్గరగా చప్పుడు చేస్తూ
తలుపులు గాలిని మింగేసి దుమ్మును జల్లడం
అప్పుడు నా చేతివేళ్ళు చీపురు పుల్లలై కడుగుతూ పోతుంటాయి
నన్నెందుకు పంపించేస్తున్నావు తన నుండి దూరంగా అంటూ విసిరే ప్రశ్నలు నా ముఖానికి తగులుతూ తోసేస్తాయి నన్ను ఊడ్చేసుకోలేని అగాధంలోకి...

సగం వాన

ఒక చూపు మొక్కయి కప్పుకున్న ముసురు వంక తల ఎత్తి పైకి విసరడం
తడిసిన తలను విదిలిస్తూ మూలుగుతున్న కుక్కపిల్ల
నా పై తన ప్రేమనంతా జల్లుతూ
కాళ్ళను ఎంగిలి చేయడం
అంత ఇష్టంగా మనసారా నవ్వడం తనకు మాత్రమే తెలుసేమో

చుట్టూతా కరివేపాకుల సుగంధం
తడిసి తడిసి చిక్కబడ్డ ఎర్రమన్నుకొత్త అనుభూతినేదో మిగులుస్తూ

నాపై పడగ విప్పిన జీవమొకటి నాకేసి చూస్తూ నీలంగా
కళ్ళను అప్పడిగాను ఆ క్షణం స్వచ్చంగా

సగం తెరిచిన కిటికీ
కొంత గాలిని చీలుస్తూ నన్నూ కోస్తూ
లోపలున్న గుండెనాడిస్తూ

నువ్వూ నేనూ ఒకటేలా
బోరుమన్న సముద్రం
పడుతూ లేస్తూ

ఇప్పుడు పూర్తిగా తడుస్తూ
నన్ను  విదిలిస్తూ

దీపం అంచు

కొన్ని దీపాలు వెలుగుతుంటాయి ఎడారిలో పోసిన ఇసుకలా
అవి నీలోకి నాలోకి చేరుతుంటాయి కంటి రేణువులుగా
రాత్రి ఎప్పుడో తగలబడ్డ చీకటికి జరిపే అంత్యక్రియల్లో ఇంకుతున్న చమురు చిమ్నీల్లా 
రెప్పలూపుతూ నిలబడ్డ ఒక చెట్టు తనను శిశిరంలో నరుకున్నప్పుడల్లా

ఇక అప్పుడు నేను నడుస్తున్న దారెంట నిటారైన స్తంభాలపై వేలాడుతున్న కరెంటు దండెంపై తమను ఆరేసుకున్న కాకుల పార్థివాలు నా ముందు పడ్డప్పుడు చూస్తాను ఒకసారి అన్నిపక్కలకీ
ఎవరు విసిరేసారా ఈ వెలుగును అని

చెర్లో తోడే చేదబొక్కెనలో ఊగుతున్న నీళ్ళు తళుక్కుమన్న శబ్దంలో కనబడ్డ ప్రశ్నార్థకాలు
చెరోపక్కకీ దూకిన ప్రతిసారీ కొన్ని కిటికీలు తెరుచుకుంటాయి కళ్ళ రెక్కలుగా
గదిలో వలయాలుగా తిరుగుతున్న గాలి ఉన్నట్టుండి ఆగి పడుతుంది నా పక్కనెక్కడో

కులాసాగా ఒక పలకరింపు బయట నన్ను ఆరేసుకున్నప్పుడల్లా మెరవడం బాగుంటుంది
విరిగిన అగ్గిపుల్ల నెత్తిమీద పెట్టుకుని నవ్వినట్టు
ఏ క్షణమో నువ్వూ నేను రాలిపోతాం భారరహితంగా
ఆ లోయలో పూల వాసన ప్రతిచోటా పెల్లుబుకుతూ తిరుగుతుంది
ఇంకొన్ని దీపాలు మట్టిపైన కూర్చుంటాయి తాపీగా.

కాస్తంత

కాస్తంత వెలితి ఉండడం సహజమేనేమో చెట్ల ఆకుల మధ్య ఖాళీల్లా
అవి రాలి పడే ఒక చోటులా
నువ్వు నేను ఉన్నప్పుడు కూడా ఈ వెలితి గడ్డకట్టుకునే ఉంది
ఎన్నిమార్లు నిశ్శబ్దాలు బద్దలయినా   ఏమి తెలియనట్టు ఉంటాం నువ్వు ఆ పక్కన
నేను ఇంకో పక్కన
ఏంటి ఈవేళ కొత్తగా ఉన్నావ్?
నేనా...
హా నువ్వే?

నీకెందుకలా అనిపించింది?
ఏదో మార్పు కనబడింది ఈరోజు నీలో అందుకే అడిగా

you asshole..
ఏంటి అంత మాటన్నావు?
మరి కాదా..
you licked me
teared me
what else you have not done

తల పగిలిన కాంతి ఎర్రగా
ఏమైంది నాకు
తేడా ఏమిటి నాలో

మళ్ళా తనే
ఎన్నిసార్లు తలవంచలేదు నువ్వు నా ముందు
ఎప్పుడు?
నా తొడల మధ్య నిన్ను నేను దాచుకున్న ప్రతిసారీనూ...
అది మోహం
హహహహః....బిగ్గరగా ఒక నవ్వు
ఎందుకంత నవ్వు
మోహం అంటేనూ...
ప్రేమలేని మోహం కూడానా

you have stabbed
brutality..
you fucker
fuck off
you fucked my heart
fucked me off

మళ్ళీ నన్ను నేను వెతుక్కోవడం
ఏమైంది తనకు ఇన్నాళ్ళు చెప్పలేదే ఇంత భావంగా
ఇప్పుడు ముభావంగా

అదేంటి ఇష్టంగానేగా మనసులను మెలేసుకున్నాం
కన్నీళ్లను కూడా ఒంపుకున్నాం..

ఏవో వినబడుతూ..
మైదానంలో నీ కోరిక పగిలినప్పుడల్లా ఆరని రక్తపు చారలు నా కళ్ళలో నీకెలా కనబడతాయి?
నా పెదవులు పెగలడం మానేసాయి ఇంక

రా అంటూ
నాలో కలిసిపోయింది
ఒక సంతృప్తి నాలో
తనలో.....?
ఇప్పుడు వెలితి తెలిసినట్టు నేను.

kuch bhi nahi

కొన్ని అంతే ఎప్పటికీ అర్థం కావు
ఎప్పుడో మళ్ళా చూసుకుంటాం ఏంటా అని
ఇంతకు మునుపు చూసామా లేక కళ్ళకు ఇప్పుడే ఎదురుపడ్డాయా అని అనుకుంటాం
నిద్రను కాజేసిన రాత్రిని తాగినప్పుడో
నన్ను నేను తవ్వుకున్నప్పుడో గుర్తుకొస్తుంటాయి
అంతకు ముందెప్పుడో మెట్ల కింద దాక్కున్న చెప్పులు నా కాళ్ళకు అతుక్కోవడం
వడివడిగా దారి వెతుక్కోవడం కొత్తేమి కాదుగా నాకు
అక్కడెక్కడో గమ్యాలను కుప్పపోసారంట కొన్నైనా ఆలోచనల్లో నింపుకుందామని లేచి నిలబడతాను బద్దకంలో కూలబడకుండా
అలమరాలో దుమ్ము పట్టిన పాత పుస్తకాల వాసనా నాలోకి ఇంకీ ఇంకకుండా మనసుపొరలను బాదిస్తుండడం బాగుంటుంది ఒక్కోసారి
నువ్వొస్తావు ఎప్పుడోకసారి మాటలతో ఊడ్చేస్తుంటావు
సరుకులూ ఇల్లూ భుజానికి వేలాడుతూ
నవ్వు కూడా అలాగే మరణిస్తుంటుంది పెదాలు మూతపడ్డప్పుడల్లా
మట్టి రోడ్డు నాకంటే ముందు పరిగెడుతూ మెలికలు పోతోంది ఎక్కడికో పారిపోదామని
నాకెప్పుడూ ఇష్టమే తనంటే నాతోనే  నడుస్తుంటుంటుంది కాళ్ళకు చుట్టుకుని
ఇప్పటికీ అర్థం కావు కొన్ని నాకు పళ్ళికిలిస్తూ నిఘంటువున్నా 

పూర్తికాని సంభాషణ

సగం తెగిన మాటలు నీలో నాలో ఉండేవేగా ఎప్పుడూ
భావాలు వేరంతే
నేను తీరిగ్గా ఉన్నప్పుడు నువ్వకడికొచ్చి కొంత ఖాళీని పూడుస్తావు
కాస్తంత తడి చేస్తావు ఓపిగ్గా
ఇంటిముందు నిలబడ్డ పూలూ నవ్వుతాయి మళ్ళీ అప్పుడు
ఇప్పుడు కొన్ని మౌనాలను మిగుల్చుకున్నాం అంతేగా
చాలా కాలమైంది మాటలు పంచుకుని
ఏ అర్థరాత్రో తెరలు తెరలుగా కళ్ళ మీదకొస్తావు
మనమిద్దరం ఎదురెదురుగా కూర్చుంటాం అచ్చూ గాలినింపిన కంచాల్లా
నువ్వు నన్ను చూడ్డం నేను నిన్ను చూడ్డం
మళ్ళా కాస్త కొత్తదనం
మనలో కాదు
మనల్ని అక్కడ ఉంచిన సమయాల్లో
అప్పుడు వేళ్ళన్నీ గోడ మీద పాకే బల్లులే అవుతాయి దూరంగా ఉండి తాకలేక
ఇక అప్పుడు మొదలెడతాం బాగోగులు
ఏంటి ఈమధ్య కనబడడమే లేదు
...ఉన్నానుగా  ఇక్కడే నీకోసం ఎదురుచూస్తూ

ఫక్కున నవ్వు నీలో
...ఏమైంది అబద్దాన్ని ఏం పాతలేదే నేను

ఎదురుచూడ్డం అంటేనూ
ఇప్పుడెవరూ ఉండరు అలా ఇంకొకళ్ళ కోసం
...నే చెప్పేది నమ్మలేవులే
కొత్త గోడలు పాతబడాలి పగుళ్ళు తెలియాలంటే

సరే సరే నమ్ముతున్నానులే చెప్పు
...బోళ్ళు ఉన్నాయి బుర్రలో నీదగ్గరికొచ్చేప్పుడు
ఇప్పుడు గుర్తుకు రావడంలేదు

ప్రేముంటే ఏమీ మరచిపోవు..
నన్ను పడదోసిన నీ మాటలు
....ఆ ప్రేమలో ఇవన్నీ మునిగిపోయాయి నమ్మవే చెబుతుంటే

ఆపు దగ్గరకి రా ఇలా
..రాయి "లా"
అవును నేనదేగా
పూర్తవ్వని సంభాషణ మనది 

హ్మ్ జిందగీ

నువ్వెవరో తెలియదు నీకప్పుడు

కరడుగట్టి నీ శరీరాన్ని కోస్తున్న చలి 

ముఖం మీద కనబడే జీర 

కళ్ళు పగిలినట్టు అనుభవమయ్యే క్షణం 

ఒట్టిచేతులు శూన్యం తప్ప ఏమిలేదు వాటి మధ్యన 

వణుకు నీకు తోడుగా పక్కన కూర్చోవడానికి ప్రయత్నిస్తుంటుంది

అప్పుడు నిన్ను నరికిన శబ్దం వినబడీ వినబడకుండా

నిన్ను నువ్వు పైకెగరేసుకుందామని చూస్తావు 

మళ్ళీ ఒక ఆలోచన వెన్నులో గడ్డకట్టి 

తోస్తూ లాగుతూ 

బిగ్గరగా పేలాలని అంతర్మథనం
పీలికలుగా కనిపించడం బాగుంటుంది ఒక్కోసారి
నాలుకలు వేర్లలా నోట్లో పాతుకుపోవడం కొత్తేమి కాదు
ఇవ్వాళో రేపో అంతే
గదంతా చీకటి వాసన చుట్టేసినప్పుడు నిన్ను పూరించే మాటలకోసం వెతుక్కుంటావు చూడు గదంత మనసేసుకుని ఒక్కటీ అవగతమవ్వదు
ఇక అప్పుడు ఇంకో మరణం నీకు పోటిగా
ఉండిపో అలానే

రాత్రి ప్రసవం

రాత్రి ఒక ఒంటరి వాన

ఉదయం ఒళ్ళు విదిలిస్తూ కనకాంబరాలు 

వాటి నుండి జల్లులా కొన్ని నీటి చుక్కలు

తన్మయంలో నేల మట్టివాసనగొడుతూ

చిక్కగా నానిన ఎర్రమట్టి ముక్కుల్లో కూర్చుంటూ

బాల్కనిలో ఊగుతున్న ఆకులు

కుండీల్లో ముడుచుకున్న పాపాయి ఉదయం సాయంత్రం చేతులుపుతూ పచ్చని పరిమళం 

ఏంతోచని కుక్కనలుసు నా కళ్ళల్లో బయటకొచ్చినప్పుడల్లా తోకాడిస్తూ వీధి చివర 

పాపం ఎవరూ దుప్పటి కప్పినట్టు లేదు చలిని కావలించుకుంది

నన్ను చూసి కళ్ళతో ఒక నవ్వు గుండెల్లో విరిగిన పాలలా

జివ్వున రువ్విన తల

చుట్టూతా జల్లు

కొన్ని పిచ్చుకలు బద్దకంగా నోరు తెరుస్తూ రెక్కల టపటపా

కొత్తగాలి జననం ఇంటినిండా నిండిన ప్రసవం 

ఉమ్మెత్తల పలకరింపు కుశలమా అంటూ వచ్చేపోయే ఆత్మీయులకు

ఒక అలవాటు అందంగా 

నన్ను నేను చూపిస్తూ ఇంకోసారి

ఇప్పుడంతా ఆరిన గుర్తులు మళ్ళీ తడవాలి ఏ రాత్రో

ఇంకో నేను

నేను నేను కాదు అప్పుడప్పుడూ

రాత్రి నిదట్లో స్కలించిన స్వప్నాన్ని

అస్తిత్వాలు తెలియని నిర్వేదాన్ని

అసంకల్పితంగా 

రాలే ఋతువులు 

నాలో కొన్ని 

నిర్లిప్తాలో

నిస్సంకోచాలో

గోడ మీద అందంగా పేర్చబడ్డ సగం పగిలిన ఆత్మలో

గుర్తులేదు కానీ ఇంకా ఎన్నింటినో 

వెలిసిన వర్షం తర్వాత కరెంటు తీగను పట్టుకుని వేలాడే నీళ్ళ బిందువులు

ఆత్మహత్యకు తయారవుతూ

మునుపో
నేడో
ఎప్పుడో
నిశ్శబ్దం నవ్వులో నుండి
పదాలన్ని వెచ్చని పందిర్లుగా 

తెరిచి మూసిన తలుపులు
ఒరుచుకున్న ఆకాశపు మట్టి
భావాలు ఇంకొన్ని
కళ్ళనూ
కడుపునూ కన్నీళ్ళతో కుట్లేస్తూ
పగలో ఆకలి పొట్లం
ఇప్పుడు మళ్ళా నేను కాదు
మధ్యాహ్నం కడుకున్న ఎంగిలిని
కూసింత ఎర్రటి ముసురు
ఒక నిద్ర
మరో మెలకువ
రెండూ నాలోనే
నాతోనే

రాళ్లు పడ్డ పదార్థం
తరంగాలుగా పగులుతూ
నన్ను గుర్తుచేస్తూ
మనిషి నిక్షేపాలు
చెరిగిన చెమ్మ అంచు అంచుపై నిలబడుతూ
నన్ను నేను శోదిస్తూ

నేను ఇంకో రాత్రి

వాకిట్లో
వెలుతురు
చీకటి చుట్టూ అల్లిన రాత్రి

కంట్లో
ఒంట్లో
ఒక నిద్దుర
మగతగా

ఎప్పుడో బయట పడ్డ కిటికీ చూపులు కిర్రున
చెవుల పక్కగా వెళుతూ
దుప్పటి కప్పిన ఒక ఆత్మ
నల్లగా నవ్వుతూ

వేళ్ళు
పంచుకుంటున్న చలి
కొన్ని కొంకర్లు

ఓ పక్క ముసురుగా వాన
ఎప్పటి నుండి వచ్చిందో గదికి ఆవల
నన్ను తడుముదామని చూస్తూ
బావురుమన్న ఆకాశం అంతకు ముందు

కళ్ళ చిత్రాలు ఆరోజు
కాగితం కల
నిన్ను గీస్తూ
నన్ను కలుపుతూ

తెల్లార్లు తోపులాట
గాలి పువ్వులు
ఒకదాని వెంట మరోటి

ఉదయం
రాలిన పిచ్చుకలు
నూకల కుచ్చిళ్ళను నెమరుతూ
నే
లేచేసరికి

ఇదిగో తీసుకో
ఈ క్రాంతి
కాంతి
సూరన్న పలకరింపు

ఖాళీ సీసా

కొన్నాళ్లుగా ఇక్కడే పడుకుని ఉన్నాను
నా పైన సముద్రాన్ని కప్పుకుని
లేచి బయటకొచ్చి కూర్చుంటాను స్తబ్ధుగా
ఒక్కసారిగా తన చేతులు కెరటాల్లా కప్పేస్తాయి

ఎవరు చెప్పారు నీళ్ళకి రంగులేదని
ఆకాశం ఒక్క ఉదుటున దూకి పడ్డప్పుడు తనలో కరిగిన నీలం రంగు కదా
పాలస్తీనా పసికందుల తలలు పగిలినప్పుడు చూడలేదా ఎర్రరంగును వారి కళ్ళలో
గాజా మొత్తం తడారిపోలేదా ఆ ఆక్రందనలతో
ఇప్పుడు విను ఆ నొప్పి కన్న ఒక ఉదయాన్ని
నీ ఆలోచనలకు పూసుకో ఆ వర్ణాన్ని

ఒక వినోదం నీకు కనిపిస్తుంది స్పందనకు నీళ్ళొదిలినప్పుడు
రాజరికానికి బానిసైన కొన్ని ఆత్మలను వాసన చూసావా ఎప్పుడన్నా
ఇంకో
ఘటన
సంఘటన
కాస్త క్యూరియాసిటి
పొద్దున్నే పేపర్లో నిన్ను నువ్వు జొప్పుకుని కొన్ని వార్తలను జేబులో వేసుకుని వెళతావు
రోజంతా సరిపడేన్ని
ప్రమాదం
కాఫీతో కాలయాపన
నాలికపై
నరాల్లో ఏం మిగిలింది

మరికొన్ని చూస్తావు
చదువుతావు
అక్కడెక్కడోలే
సాయంత్రం సినిమా
తంత్రి
భావోద్వేగం
కృత్రిమం
చలికాలపు పువ్వులు తొక్కబడ్డ కాళ్ళు
వాటి గుర్తులు
భూమి స్తన్యంపై

శీతాకాలం
ముఖానికి అడ్డుకున్న మంచు
తుడిచేస్తూ పూర్తిగా
గుండెను కదిలించని ఆవేదనలు
దేకుతున్న పిల్లలు
చూపులు బిగబట్టి
మళ్ళా కాసేపు

బయట వేసిన ఖాళీ మంచం అద్దుకున్న శూన్యపు రంగు
ఇంకొంత నైరాశ్యం
మరికొంత వైరాగ్యం
అంతేగా ఇంకేం చేయలేవు పాచి అన్నంలో చేతివేళ్ళ దేవులాట
నువ్వు పారేసిన అధికం
కడుపులన్నీ శిలాజాలుగా
కిటికీ రెక్కలకు వేలాడుతూ
ప్రాణం మట్టిరంగేసుకుంటూ
లోపలకెళ్ళి శాశ్వత నిద్రను ముసుగేసుకుంటూ

స్థిర

స్థిర
_____
కొన్ని నీటిచుక్కలు మొలుస్తాయి నా వేళ్ళ చివర
వాటిని ముట్టుకున్నప్పుడల్లా
ఎవరో నా మునులపై నాటి  వెళ్ళిన శబ్దం
అప్పుడప్పుడు గుండెచలమల్లో కూడా కనిపిస్తుంటాయి అచ్చుపోసిన  యంత్రమల్లె
నల్లరేగడి అంగట్లో ఇవి నడుస్తుంటాయి చూడు
కడుపారా ఆలింగనం అంటే అదేనేమో

కొన్నిసార్లు 
కళ్ళవుతాయి 
కన్నీళ్ళవుతాయి 
మాటలవుతాయి 
మాటలు కడగని భావాలవుతాయి

ఇవాళ ఇక్కడ ఇంటి ముందరి ఆకులపై శిశివులయ్యాయి
ఏంచేద్దాం మెల్లగా పాకుతూ నేల ఉయ్యాల్లోనూ కనురెప్పల కిందానూ 
మనసు గది కడిగినప్పుడల్లా చిక్కని ధూళితో మమేకమవుతాయి చెమట పన్నీరుగా
ఆలోచనల్లో గడ్డకట్టి ఘనీభవిస్తూ మళ్ళా మళ్ళా మెదడు గూళ్ళలో పడిలేవని శవాలు

అద్దం ముందు నిలుచున్నప్పుడల్లా నా ఎదురుగా జారుతుంటాయి రెండుగా 
పరావర్తన శకలాలుగా
రాత్రంతా కనబడకుండా పొద్దున్నే పోగొట్టుకున్న మంచుముద్దలుగా కాళ్ళ కింద కూర్చుంటూ
గుచ్చే పసిసూదులు ఇవే

పాళీ కదిపినప్పుడల్లా అక్షరాల మధ్యంతా జారిపడే గుర్తులు
మూసిన కవనంలో తెరిచి ఉంచిన జ్ఞాపకలవుతాయి
నిన్నూ నన్నూ నడిపించే ఆత్మలు
కొన్నాళ్ళుగా నుదురుని మెలివేసిన అనిశ్చిత కంకెలుగా రాలుతూ 
నాలో అస్థిర నివాసం

స్వ దేశభక్తి

అక్కడెక్కడో రెపరెపలు
తలయెత్తి దొంగచూపులు గుచ్చుతూ
నుదుటిపై గర్వానికి సెల్యూట్
దోపిడీనంతా దోసిళ్ళలో నింపుకుని వెదజల్లే రక్తకుసుమాలు
పుస్తకాల్లో రాసుకున్న దేశభక్తి
చేతల్లో కాలిన బూడిద
కళ్ళల్లో నిండిపోయిన స్వార్థపు గదులను కడగడానికి ఇష్టపడని దేహం దేశ ప్రక్షాళన చేపట్టే విడ్డూరం
నిన్ను పట్టిన తుప్పుపై రంగులేసుకుంటూ త్రివర్ణ పతకానికి అబద్దాలు చెబుతూ లిఖించిన చరిత్రలన్నీ
పదవులుగా పరిణామం చెందాలిగా
ఎన్ని శవాల కంపో నీకు పడదుగా వాళ్ళ రుధిరపు ఫలితమైతే కావాలి
జనగణమణ నాలుకపై పలుకని నిర్భాగ్యపు ఆత్మలు వెదురు వీర్యంలోనుండి పనికి రాకుండా వెదజల్లినప్పటి గుర్తులు ఇంకా ఇక్కడే ఇలాగే
శుభాకాంక్షలు...కొన్ని స్మృతులు అంతే మళ్ళా 

A Complete Vauum

కిటికీ చువ్వల మధ్యన ఒక మెడ 
బయటకు లోపలికి కదలకుండా 
నిర్వచనాలు మాత్రం చాలానే రెక్కలకు వేలాడుతూ 

చెవుల విసినికర్రలు కాగితపు కొమ్మలు 
నిర్వీర్యమవుతున్నకొంత గాలి 
అద్దంలో పళ్ళు చూసుకుంటూ చంటాడు
అమ్మ చెంగు సముద్రం 
ఓ పిడికిలి ధైర్యం 

కుంపటిలో ఎర్రరంగు కణికలు
వెలుపల పండుకళ్ళలో ఉడుకుతున్న ఎసరు 
పాత్రలో ఒలికిన అమృతం 
నాలుక నదిగా పరివర్తనం

ఇంక గట్టు కింద కాళ్ళు పెనవేసుకున్న నల్లరేగడి పువ్వు
వ్యాపించిన సుగంధం మనసువీధి గుండా పొర్లుతూ
పొద్దున్నే నుసులయ్యే కలలు 

వాకిట్లో పారబోసిన సూర్యుడి తుమ్ములు 
కల్లాపిలో వెలుగుతున్న పసిబంతులు 
ఒక కేక సుదూరంగా సాయంకాలం అస్తమయమవుతూ 
వెళ్లనని మారం చేస్తున్న సమయం 

నిశ్చలంగా కిటికీ తలుపుల మూత
చువ్వల మధ్యన ఖాళీ ఇంకోసారి

మట్టిపురుగు

అక్కడొక వృక్షం
ఇప్పుడు పడుకుని
చేతులు కాళ్ళు ఎవరో కొట్టుకు పోయారు

భుజం మీద తన గుర్తులు
చెరపలేని పుట్టుమచ్చలు
మట్టి తవ్విన శబ్దం
చెవుల్లో గిరిగీలు తిరుగుతూ

దోసిట్లో కొన్ని నీళ్ళు
ఎవరో పోసినట్టు
పొత్తికడుపు అదిమిన ఆత్మీయ స్పర్శ
కళ్ళముఖంలో చెమ్మ
కాండం మీద కూర్చున్న పిచ్చుక పిల్లలు
రెప్పలను గాలితో కడుక్కునే దృశ్యం

నడుస్తూ తోటప్రేమ
చుట్టూ చుట్టుకున్న పాముల వేర్లు
అందమైన మట్టి పురుగులు
పెదాలపై పాకుతూ
నీకొక అనుభూతి చూసిన ప్రతిసారి
మిగిలిన నల్లసున్నం

ఆకులదీపాలు పచ్చగా మెరుస్తూ
హత్తుకునే ఉదయాలు
బాధను జీర్ణం చేసుకునే ఒక నవ్వు
చెక్కని ఒళ్ళు పేళ్ళుపేళ్ళుగా
అన్ని సమయాలు
తడిచేసే మనసు హస్తం
కొన్నిసార్లు కళ్ళలో
ఇంకొన్నిసార్లు మనసు సమాధుల్లో

కడుపు నిండిన తృప్తి భూమిలో
ప్రసవం వాననీళ్ళు
ఓ విత్తనం మళ్ళా ఇప్పుడు తల తెరుస్తూ 

స్టార్చ్

నేనొక పిండిపదార్థం
కాలానికి వేలాడదీసిన నిర్లిప్తాన్ని
కొన్ని ఆమ్లాలను మరికొన్ని క్షారాలను గొంతులో పోసుకుంటున్న ద్రావణాన్ని
తటస్థికరణం చెందని అసంతృప్త ఆత్మ
తడి దర్పణాలు తలాడించే కన్నుల్లో చెమ్మలై
సాంద్రత తెలుపని మనసు ద్రావితం

డోలకమై నడిచే ఒకయంత్రం
డోలాయమానంలో ఒంటరి శ్మశానంతో దోస్తీ
రంగులేని వర్ణమొకటి లోనెక్కడో సంతరించుకున్న అరుణం
చిట్లుతూ మళ్ళా స్పటికం

మస్తిష్కంలో ముసురు పట్టిన వేదన
పాలపుంతలో స్రవిస్తున్న కన్నీళ్ళు
అటునుంచో ఇటునుంచో మొదలెట్టాలిగా నడక
జీనికేలియే సఫర్ తో హోగా
ఇంకో దారి తెలియాలి

కనిష్కంలో గరిష్టమైన జీవితం
జ్ఞాపకాలు సందెగిన్నెలో సూరీళ్ళు
ముద్దగా మారుతున్న ఇంకొక్క పరాన్నం

అ|సంబద్ధం

ఈ గోడలిలానే అచ్చు మనలాగే నిలబడ్డాయి
ఎప్పటికీ కూలి పడని పావురాలు
ఇంకో వేర్పాటు మన మధ్యే

ప్రణాళికో
ప్రహేళికో
పాదాలకు సరిపడా చోటు

అద్దం
యుద్ధం
సంసిద్ధం
అసంబద్దం
ఎవ్వరికేం నరాలు ఇంకా ఏర్పడలేదు

ఓ ప్రక్కనెక్కడో తల
హిమాలయాల క్రింద నలిగి పడుతూ
ఆలోచనలు అగ్గిపుల్లలై నిలబడడం
కాలపు పిట్టగోడపై

మళ్ళా కక్షలో  దిగబడని శరీరం
గగనంలో తోకచుక్కలు
నాలుగు  మిణుగురులు
నా అడుగులు చీకట్లో వేస్తున్న నాట్లు
ముద్దగా తడి ఇంకుతూ

నిర్మాణాలన్నీ
హేతుబద్ధం
విభజన రేఖ అంతరాళంలో
నిలువునా కోస్తూ
నీకు నాకు మధ్య

నిర్మితం
నిస్సంకోచంగా
నిశ్శబ్దంగా
తొలుస్తూ తొలుగుతూ....

ro

గుప్పెడు మిగిలాయిప్పుడు
ఆశలు
బాసలు
కొండలు

రాత్రులను చుట్టుకుని ఒరుసుకుపోయే
పగళ్ళు
రంగు కొవ్వుత్తులు
నీళ్ళలో కరుగుతూ

                                                            ఇందాకెప్పుడో
                                                 పరిగెట్టిన గుర్తు కాలం వెనకాల
                                                 గతాలను వెలిగించుకుంటూ
                                                             నీ పక్కన
                                                         ఇంకో నిర్మాణం
                                                                 రణం    
                                                                 మరణం

                                                                                                            వర్తమానం
                                                                                                 నాక్కొత్తగా  కనబడడం
                                                                                                 తెలియని తేనె శంఖం
                                                                                                 పూరిస్తూ
                                                                                                 ఊస్తూ
                                                                                                 ఊరిస్తూ
                                                                                                 అస్తిత్వం 

ఒకేలా

పెద్ద ప్రమంచమేమి కాదు మన మధ్య కొంత దూరం అంతే
నువ్వకడా నేనిక్కడా నిలుచుంటాం చేతులు కలపడానికి
ఎప్పుడో గుర్తొచ్చిన్నపుడు చూసుకుంటాం మనసు తీరా మాట్లాడుకుంటాం
కొన్ని పూలు.... చెట్లు...మళ్ళా ఒక నవ్వు

కొంచం పొగమంచు
ఒకళ్ళకొకళ్ళం ముఖాలకి పులుముకుంటాం నచ్చితే
నువ్వు పైనా నేను కిందా

నిశ్శబ్దం
.
.
.
.
క్షణాలు కాలాన్ని కోస్తూ
ఒలికి పడే జ్ఞాపకాలు
ఇంకేముంది మనసు నిండా
........నడక కొంతసేపు

వినబడని గానం కళ్ళ మధ్యన
కలలు
ఆశలు
కన్నీళ్ళు
ఇంకో రోజు కలుద్దాం

ఖాళి
గుండె లోపల
నిర్లిప్తత
నిరీక్షణ
నిర్వచనం ....నీ గురించి

చినుకులు
ఆకుల చెప్పులు
తడిగా మెరుస్తూ
నీ నవ్వు
చాలు ...జీవితం

నేను

కాళ్ళ కింద బల్లపరుపు నీడ నన్ను మొస్తూ

అవగతమవని ఆలోచనా చితులు  చినుకుల గోళీలుగా 

తెప్పరిల్లిన చివరి చినుకు

భూమ్మీద బంగారు అణువు

కరెంటు తీగపై వరుసగా కూర్చుని కాళ్ళూపుతూ

నవ్వుతున్న కాకులు  నా కళ్ళతో స్నేహం 

మొదటి నుండి వీధిగుమ్మం దాకా 

నేను 

తడి పదార్థం 

పొడి రేణువు 

పచ్చని ఆత్మ 

సజీవ భస్మం 

తల బయట 

నేను లోపల ఇంకోలా 

పళ్ళ రెటీనా ఇంకొకళ్ళని తడుపుతూ 

నిత్యం 

ఒక ఆకలి

ఒక కేక 

ఒక దేహీ

బిగ్గరగా శరీరం 

కాటుక పెట్టుకున్న ఆకాశం 

నల్లగా సిగ్గుపడుతూ 

పసి పిల్లాడి కంట్లో నిద్దురవుతూ

ఉలికిపాటుకు అమ్మ చెమ్మ 

తేది మారింది 

రోజుగా

నెలగా

సంవత్సరంగా

నాలాగా

నేను

మంచం 

మత్స్యం

ఈదుతూ 

కలల్లో మునుగుతూ 

జీవితాన్ని కంటూ

ఇప్పుడు 

నా నీడ నాతోనే మళ్ళా 

కాలుతున్న చెక్కల పొగ అస్తమయం